Ανθολόγιο Σάμου

                          Οι λαμπριάτικες τουφεκιές στο Μαραθόκαμπο.                                                                    Πανελλαδικό έθιμο είναι οι τουφεκιές του Πάσχα, που οι πιστοί, μικροί και μεγάλοι, χαιρετίζουν την ανάσταση του Κυρίου με κανονιές, πυροβολισμούς, και με κάθε είδους εκκωφαντικούς κρότους. Η αρχή του εθίμου χάνεται στα βάθη της εποχής της τουρκοκρατίας, όταν κατά την ανάσταση οι αρματολοί και οι κλέφτες   τουφεκούσαν στον αέρα ευχόμενοι και για την ανάσταση του γένους. Είναι εκδήλωση χαράς, αλλά και λεβεντιάς που δεν κατάφερε να τη περιορίσει ο νόμος με τις ποινές που προβλέπει, πόσοι δεν έκαναν Πάσχα στο κρατητήριο για να οδηγηθούν τη Τρίτη στο αυτόφωρο και πόσοι δε τραυματίστηκαν ή έχασαν και τη ζωή τους ακόμα.   Παλιό έθιμο για το Μαραθόκαμπο, που αντί να σβήνει, όπως τόσα άλλα, κάθε χρόνο γίνεται και πιο ζωηρό, πιο όμορφο και δεν είναι τυχαίο που ο δικηγόρος Κ. Γαρουφαλής, που χειρίστηκε χιλιάδες υποθέσεις, εντυπωσιάστηκε από κάνα δ

                                 Του Τζιρνή ο βράχος. Έτσι ονομάζεται ένας μεγάλος βράχος και η γύρω περιοχή που βρίσκεται σε απόσταση τρακόσια μέτρα ανατολικά του Μαραθοκάμπου, δίπλα στο παλιό μονοπάτι που ξεκινά απ’ τις βρύσες. Το όνομα της περιοχής είναι κυριώνυμο και προέρχεται απ’ το επώνυμο Τζιρνής, προφανώς του αρχικού κατόχου της περιοχής. Ο άριστος Μαραθοκαμπίτης διδάσκαλος Μανώλης Μυρογιάννης γράφει για το βράχο αυτόν (20 Μαρτίου 1830) τα ακόλουθα. «Όταν από της εις το νοτιοανατολικόν του Μαραθοκάμπου πηγής ήτις είναι γνωστοτάτη υπό το όνομα βρύσεις, προχωρήσωμεν προς ανατολάς, εις μικράν απόστασην, εξ αριστερών ύπερθεν του μεγάλου δρόμου ευρίσκομεν μέγα σφαιροειδή βράχον πολλών τόννων βάρους μετά μικρών κοιλωμάτων επί της επιφανείας. Αυτός, ως και περί αυτόν περιοχή, καλείται του «Τζιρνή ο βράχος» εκ του επωνύμου του ιδιοκτήτη της περιοχής. Δι’ αυτόν τον βράχον φέρεται το εξής μύθευμα. Τον σφαιροειδή βράχον μεταχειρίζοντο ως σφαίραν (τόπι) οι Γίγαντες ιστάμενοι μα

                                                           Ο Παπά-Χάρακας. Ο Γιάννης Παπά-Χάρακας είναι ο μοναδικός παπάς, απ’ τις δεκάδες που ιερούργησαν στο Μαραθόκαμπο, του οποίου το όνομα έμεινε βαθιά ριζωμένο στη μνήμη του κόσμου κι αναφέρεται με σεβασμό μέχρι σήμερα παρά τα χρόνια που έχουν περάσει.   Ο Κ. Πτίνης στο βιβλίο του «Επιφανείς Σάμιοι κληρικοί» σελ. 144 γράφει σχετικά με τον Παπά-Χάρακα: «Ο Παπά-Γιάννης Χάρακας υπήρξε ιδιόρρυθμος μορφή του κλήρου της Σάμου και παρά την πάροδο τόσων χρόνων αναφέρεται από τους κατοίκους του νησιού. Είναι ο πρώτος που πιστεύοντας στα όσα οι επιστήμονες εδίδασκαν ακολούθησε τις συστάσεις τους για το κλάδεμα της ελιάς στη περιοχή του. Ο πρώτος που έχτισε πολυγωνικό σπίτι με πολλά παράθυρα για να μπαίνει ο ήλιος και ο αέρας και να μεγαλώσουν γερά τα ένδεκα παιδιά του. Και τα έθαψε και τα ένδεκα. Εις το τέλος του βίου του ζήτησε τη λησμονιά στο κρασί. Και δεν περνούσε ημέρα χωρίς να παραπονεθεί στο Θεό για την αδικία σε βάρος του. Τελ

                                  Τα παιδιά της Κέρκυρας Όταν πέθανε ο τύραννος της Κορίνθου Κύψελος, το 627 π.X., τον διαδέχθηκε ο γιός του ο Περίανδρος, ο οποίος αποδείχθηκε ευφυέστερος του πατέρα του αλλά και ασύγκριτα σκληρότερος. H σκληρότητα και η αγριότητα του Περίανδρου δεν είχαν όρια, σκότωσε τη σύζυγο, τη Λυσιδίκη, κόρη του τυράννου της Επιδαύρου Προκλέους, την οποία ο ίδιος αποκαλούσε Μέλισσα. Το γιό του Λυκόφρονα, όταν αντέδρασε για το θάνατο της μητέρας του, τον εξόρισε στη Κέρκυρα και στη συνέχεια, κατά την αφήγηση του Διογένη Λαέρτιου, έκαψε ζωντανές τις παλλακίδες του, οι οποίες είχαν κατηγορήσει άδικα τη Μέλισσα και εξαγριώνοντάς τον τον είχαν κάνει συζυγοκτόνο.                                                                       Οι Κερκυραίοι σκότωσαν τον Λυκόφρονα, ο Περίανδρος εξαγριώθηκε για το φόνο του γιού του και πηγαίνοντας στη Κέρκυρα μάζεψε300 αγόρια, γόνους των καλυτέρων οικογενειών και τα έστειλε με πλοίο στον Αλυάττη στις Σάρδεις για να