Δυο αξιομνημόνευτοι νόμοι της Ηγεμονίας Σάμου.
Δυο αξιομνημόνευτοι νόμοι της Ηγεμονίας Σάμου. Μεταξύ των άλλων Νόμων της Ηγεμονικής Νομοθεσίας της Σάμου, που όπως λένε οι νομικοί ήταν τέλεια και θα την ζήλευαν πολλές σημερινές ανεπτυγμένες κοινωνίες, υπήρχαν και δυο φιλανθρωπικοί Νόμοι που προστάτευαν τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Η Ηγεμονική Κυβέρνηση δεν τους άφηνε έρμαιο του κάθε απατεώνα, πλεονέχτη κι εκμεταλλευτή και φανερώνουν το αξιοζήλευτο πολιτιστικό και φιλανθρωπικό επίπεδο της μικρής Ηγεμονίας της Σάμου. Νόμοι που ακόμα και σήμερα τους επικαλούνται χωρίς να τολμούν να τους εφαρμόσουν. Ο πρώτος αφορούσε τα δικαιώματα των πενήτων, των φτωχών και ψηφίστηκε το 1863, ηγεμονεύοντος του Μιλτιάδη Αριστάρχη και ο δεύτερος, περί της μη εκποιήσεως της τελευταίας κατοικίας των υπερχρεωμένων άπορων οφειλετών και ψηφίστηκε το 1895 Ηγεμονεύοντος του Γεωργίου Βέροβιτς. Φτωχός θεωρούταν αυτός που τα έσοδά μόλις επαρκούσαν για την διατροφή του ίδιου και