Τα παιδιά της Κέρκυρας

                                  Τα παιδιά της Κέρκυρας

Όταν πέθανε ο τύραννος της Κορίνθου Κύψελος, το 627 π.X., τον διαδέχθηκε ο γιός του ο Περίανδρος, ο οποίος αποδείχθηκε ευφυέστερος του πατέρα του αλλά και ασύγκριτα σκληρότερος.

H σκληρότητα και η αγριότητα του Περίανδρου δεν είχαν όρια, σκότωσε τη σύζυγο, τη Λυσιδίκη, κόρη του τυράννου της Επιδαύρου Προκλέους, την οποία ο ίδιος αποκαλούσε Μέλισσα.

Το γιό του Λυκόφρονα, όταν αντέδρασε για το θάνατο της μητέρας του, τον εξόρισε στη Κέρκυρα και στη συνέχεια, κατά την αφήγηση του Διογένη Λαέρτιου, έκαψε ζωντανές τις παλλακίδες του, οι οποίες είχαν κατηγορήσει άδικα τη Μέλισσα και εξαγριώνοντάς τον τον είχαν κάνει συζυγοκτόνο.                                                                    

Οι Κερκυραίοι σκότωσαν τον Λυκόφρονα, ο Περίανδρος εξαγριώθηκε για το φόνο του γιού του και πηγαίνοντας στη Κέρκυρα μάζεψε300 αγόρια, γόνους των καλυτέρων οικογενειών και τα έστειλε με πλοίο στον Αλυάττη στις Σάρδεις για να τα ευνουχίσει κατά την Ασιατική παράδοση.                                                      

Λόγω θαλασσοταραχής όμως το πλοίο αναγκάστηκε και προσορμίστηκε με τους νέους στη Σάμο κι όταν οι Σαμιώτες έμαθαν το λόγο που οδηγούταν τα παιδιά στις Σάρδεις, τους συμβούλευσαν να καταφύγουν ικέτες στο ναό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος κατά τον Ηρόδοτο, ή στο ναό της Ήρας κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο.

Οι Κορίνθιοι τότε πολιόρκησαν το ναό περιμένοντας να αναγκαστούν οι νέοι λόγω πείνας να βγουν και να τους συλλάβουν. Αλλά οι Σαμιώτες, για να τους βοηθήσουν οργάνωσαν κάποιες γιορτές, κατά τις οποίες μόλις βασίλευέ ο ήλιος νέοι και νέες πήγαιναν στο ναό και χορεύοντας αφιέρωναν στη Θεά γλυκίσματα  από μέλι και σουσάμι, προφανώς παστέλια, με τα οποία σκότωναν την πείνα τους τα πολιορκημένα παιδιά.

Οι Κορίνθιοι που μάταια περίμεναν εγκατέλειψαν τους νέους κι έφυγαν οι δε Σαμιώτες φόρτωσαν τα παιδιά σε πλοίο και τα επέστρεψαν στη Κέρκυρα που τους δέχτηκαν με μεγάλες τιμές. λέγεται μάλιστα ότι όταν ο Περίανδρος πληροφορήθηκε τα συμβάντα πέθανε απ’ τη στεναχώρια του.