Ανθολόγιο Σάμου

   ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΒΡΑΔΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ 1948                                         ΣΤΟ             ΜΑΡΑΘΟΚΑΜΠΟ.                                                                                                                 Ήταν βράδυ Χριστουγέννων του 1948. Οι χωριανοί στο Μαραθόκαμπο από πολύ νωρίς τελείωσαν τις βίζιτες στα σπίτια των εορταζόντων, μ’ όσο κέφι τους απόμεινε κι όσο τους επέτρεπαν οι καταστάσεις εκείνης της εποχής. Η απαγόρευση της κυκλοφορίας άρχιζε με το ηλιοβασίλεμα. Ο εμφύλιος βρίσκονταν στο αποκορύφωμά του, ο φόβος, η φτώχια και η απόγνωση βασίλευαν παντού και στο χωριό, πολλοί είχαν φίλους και συγγενείς και αδερφούς που πολεμούσε ο ένας τον άλλον.   Δύσκολες μέρες που να μη σώσουν να ξανάρθουν ποτέ. Με τον ερχομό της νύχτας ακούστηκαν τουφεκιές που κανένας δεν τους έδωσε ιδιαίτερη σημασία καθώς ήταν κάτι το συνηθισμένο εκείνους τους καιρούς. Όμως αυτές οι τουφεκιές δεν ήταν σαν τις άλλες, είχαν κάτι το διαφορετικό, όλο και γίνονταν πιο πυκνές

Το χειμερινό ηλιοστάσιο και η γιορτή των Χριστουγέννων.                                                                                                  Από τα πανάρχαια χρόνια όλοι οι λαοί της Ευρώπης γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 22 – 25 Δεκεμβρίου. Κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο ο ήλιος βρίσκεται στο κατώτατο σημείο της τροχιάς του, στις πύλες του ήλιου όπως έλεγαν οι Χαλδαίοι αστρονόμοι, περνά πάνω απ’ τον τροπικό του Αιγόκερου κι αλλάζει κατεύθυνση, στρέφεται πάλι προς τα βόρεια. Για το βόρειο ημισφαίριο είναι η αρχή του χειμώνα, η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει, η ατέλειωτη νύχτα να μικραίνει κι έδινε χαρά και ευφορία στους λαούς της Ευρώπης για την επάνοδο του αήττητου ήλιου, την αναγέννησή της φύσης, που η γη θ’ ανθοφορούσε και θα καρποφορούσε πάλι χάρη σ’ αυτόν και μόνο σ’ αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες   κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διόνυσου. Τον αποκαλούσαν «σωτήρα» και «θείο βρέφος» που γεννήθηκε απ’ τη