Ανθολόγιο Σάμου

                  Η Μεσογειακή χλωρίδα . Σαν μεσογειακό κλίμα θα πρέπει να θεωρηθεί μια μεταβατική κατάσταση που δημιουργείται ανάμεσα στο εύκρατο ηπειρωτικό της Ευρώπης και το ξηρό και θερμό της Αφρικής. Το όριο της ελιάς προς βορά και των πρώτων φοινικώνων προς νότο. Μπορούμε ακόμα να πούμε ότι το μεσογειακό κλίμα περιορίζεται σε μια λωρίδα γης μεταξύ 32 0 και 40 0 βορείου πλάτους και ύψους μέχρι 600 m κι αυτή είναι η ζώνη της ελιάς, του δένδρου που επιβιώνει σ’ αυτές αποκλειστικά τις περιοχές. Ειδικότερα κατά τους μετεωρολόγους, στο μεσογειακό κλίμα πρέπει το ύψος των βροχοπτώσεων να κυμαίνεται μεταξύ 255 mm στις ξηρές περιοχές και 900 mm στις υγρές και το 65% να πέφτει τους τρείς χειμερινούς μήνες. Η μέση θερμοκρασία τους θερινούς μήνες να κυμαίνεται 20 0 έως 24 0   και του χειμώνα από 4 0 έως 7 0 ενώ οι θερμοκρασίες παγετού, κάτω του   0 0 C , δεν πρέπει να υπερβαίνουν το...

Προστασία του περιβάλλοντος κατά την Ηγεμονική                           περίοδο της Σάμου. Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες ακόμα η εκμετάλλευση των δασών ήταν πολύ μεγάλη. Απ’ τα δάση εξασφάλιζαν όση ενέργεια χρειαζόταν για το μαγείρεμα και την θέρμανση το χειμώνα, μέχρι το ψήσιμο του ψωμιού, των κεραμικών και του ασβεστοκάμινου ακόμα. Κι απ’ το δάσος εξασφάλιζαν όση ναυπηγήσιμη ξυλεία χρειαζόταν οι πεντέξι ταρσανάδες της Σάμου, που δούλευαν ασταμάτητα, όπως και την οικοδομή. Εκτός απ’ όλα αυτά φαίνεται ότι και οι εξαγωγές ήταν μεγάλες, πράγμα που απασχόλησε την πρώτη κιόλας γενική συνέλευση της ηγεμονίας που στο Ζ! ψήφισμα γράφει:                                        ...

                          Η εκδίκηση του τσαγκάρη. Απέναντι απ’ το μπακάλικο του Μίστου της Θανάσενας που λέγανε, ήτανε το τσαγκαράδικο του Μίλτου του Φόλα. Φανατικοί φίλοι κι οι δυο, που καλαμπουρτζήδες και καλόκαρδοι όπως ήτανε άλλο δε σκεφτόταν παρά το πώς θα σκάρωναν καμιά φάρσα μεταξύ τους για να γελάσουν και μαζί τους να γελάσει κι ολόκληρο το χωριό. Με κάτι τέτοια διασκέδαζαν τότε στα χωριά. Κατακαλόκαιρο, ντάλα μεσημέρι, ζέστη, πελάτης δε φαινόταν κι ο μπακάλης ο Μίστος έγειρε να ξεκουραστεί λίγο σ’ ένα καναπεδάκι. Εκεί τον πήρε ο ύπνος, με τις   πόρτες του μαγαζιού ανοιχτές. Από απέναντι, ίσως απ’ το ροχαλητό του που ακουγόταν μέχρι έξω, κάτι μυρίστηκε ο τσαγκάρης, πήγε στο μπακάλικο κι είδε το φίλο του να κοιμάται του καλού καιρού. Να μια πολύ καλή ευκαιρία κάτι να του σκαρώσει σ’ ανταπόδοση της προχθεσινής φάρσας που του έκανε εκείνος...

                                   Το καφεδάκι. Πως είπες κύριε σερβιτόρε; Ο καφές μου είναι πληρωμένος; Από ποιόν; Δεν περιμένω ούτε επιτρέπω σε κανένα να πληρώσει το δικό μου τον καφέ. Και γιατί να μου τον πληρώσουν, για μπατίρη με περάσανε;   Ποιος είπες τον πλήρωσε; Ο κύριος με τη ρεπούμπλικα και τη κόκκινη γραβάτα; Α! τώρα μάλιστα, κατάλαβα. Ο κύριος Κίμων, ο βουλευτής μας. Που ήσουνα κύριε Κίμωνα; Από πού μας κατέβηκες σα φάντης μπαστούνι; Τέσσερα χρόνια είχαμε να σε δούμε. Μαύρα μάτια κάναμε. Που ήσουνα λέει; στη Βουλή; Ποια Βουλή ρε όρνιο; Εγώ κάθε μέρα στην τηλεόραση άδεια τη βλέπω τη ριμάδα. Κάνα δυο φωνάζουν και δεν αφήνουν τους άλλους πέντε έξη, τόσοι περίπου είναι απ’ τους τρακόσους, να κοιμηθούν με την ησυχία τους. Αλλά κι όσες φορές πέρασα απ’ το γραφείο σου, όχι για ρουσφέτι αλλά για μια καλημέ...