Ο Λ. Λυκούργος κι ο τούρκος κατάσκοπος.

                   Ο Λ. Λυκούργος κι ο τούρκος κατάσκοπος.                             Απ’ τα «Σαμιακά» του Νικ. Σταματιάδη σελ. 257.

Τη 6^η Αυγούστου εξήλθον οι ναύαρχοι προς επίσκεψιν του Λ. Λυκούργου ένθα έτυχον εκτάκτου περιποιήσεως. Μετά τα αμοιβαία συγχαρητήρια για την νίκην, ο υποναύαρχος της Ύδρας είπε προς τον Λ. Λυκούργο ότι Υδραϊκή άκατος συνέλαβεν Οθωμανόν φέροντα λαμπράν στολήν, και έχοντα παράστημα ανδρός επισήμου, μετά πέντε ναυτών εκφεύγοντας εκ της φρεγάτας  ήν επυρπόλησεν ο Διμ. Ραφαλιάς. Ο Λ. Λυκούργος παρακάλεσε τον υποναύαρχο της Ύδρας όπως τω επιτραπεί να εξετάσει τον αιχμαλωτισθέντα. Η παράκλησις ηκούσθη και η άκατος αμέσως διετάχθη όπως ο αιχμαλωτισθείς μετά των μετ’ αυτού συλληφθέντων προσαχθεί ενώπιον του Λ. Λυκούργου. Μετά τας συνήθεις φιλοφρονήσεις απεχώρησαν οι δύο ναύαρχοι και επανήλθαν εις τα πλοία αυτών. Ο Λ. Λυκούργος ανακρίνας τον αιχμαλωτισθέντα και ερευνήσας επ’ αυτού κατόρθωσε να μάθει, ότι ο ανακρινόμενος ήτο επίσημος άνθρωπος παρά τοις ανακτόροις του Σουλτάνου, ότι εστάλη όπως πληροφορηθεί περί της καταστάσεως των Ελλήνων ήν θα εξέθετεν εις  κύριον αυτού, και ότι είχεν ιδιαιτέραν διαταγήν να συλλάβει τον ανακρίνοντα και αποστείλει εις Κων/πολιν. Περατωθείσης της ανακρίσεως, διέταξεν ο Λ. Λυκούργος την φυλάκισιν αυτού και των ναυτών. Προς το εσπέρας ήλθεν απεσταλμένος εκ’ μέρους του υποναύαρχου της Ύδρας, όστις είπεν εις τον Λυκούργον ότι ο Καπ. Πασσάς ικέτευε την απόδοσιν του αιχμαλώτου τούτου και προς εξαγοράν αυτού προσέφερε χρυσόν ισοβαρή προς το σώμα του. Ο Λ. Λυκούργος παρακάλεσε τον υποναύαρχον της Ύδρας να έλθει προς συνάντησή του. Τη επιούση ο ναύαρχος μετά πολλών πλοιάρχων εξήλθεν όπως περί της υποθέσεως ταύτης συνενοηθώσι  μετά του Λ. Λυκούργου. Ενώ εξηκολούθει η συνεννόησις ο Λ. Λυκούργος καλέσας αξιωματικόν του, είπεν αυτώ να εξαγάγη τους αιχμαλώτους, απομακρύνει αυτούς, επιτρέψει να προσευχηθώσι και κατόπιν διατάξει τον θάνατον αυτών. Ο υποναύαρχος ακούσας τους πυροβολισμούς  εζήτησε παρά του Λ. Λυκούργου πληροφορίας εις άς απήντηδε τα εξής. «Τον οθωμανόν τούτον μετά των ναυτών αυτού διέταξα να φονευθώσιν, όπερ και εγένετο. Λάβετε υπ’ όψιν κύριοι, ότι, εάν ο άνθρωπος ούτος επανέλθη εις  Κων/πολιν, θα παραστήση εις τον Σουλτάνον τας ατελείας ημών, όστις βεβαίως  θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα προς εξόντωσιν του έθνους ημών. Ότι δε ούτος είναι επίσημος οθωμανός αποδεικνύεται εκ του αντιτίμου  όπερ προσφέρεται αντ’ αυτού. Επί τέλους προσέθηκεν, αδελφοί, μη δελεαζώμεθα εκ χρημάτων, διότι ο άνθρωπος ούτος ήτο επικίνδυνος και η απώλεια αυτού αναγκαιοτάτη». Ο υποναύαρχος και οι περί αυτόν επεκρότησαν εις την γνώμην του  Λ. Λυκούργου και συνεχάρησαν αυτόν δια την πατριωτικήν του ιδέαν, ότε δε απεχαιρετίσθησαν είπεν ο Λ. Λυκούργος μειδιών εις τον υποναύαρχον. «Ζωή σε λόγου σου».