ΤΟ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΑΔΡΙΑΣ

                                        ΤΟ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΑΔΡΙΑΣ
Το αντιτορπιλικό Αδρίας ναυπηγήθηκε στην Αγγλία και παραχωρήθηκε από το βρετανικό στο Ελληνικό πολεμικό ναυτικό στις 20 Ιουλίου 1942, η παραλαβή του έγινε από τον Αντιπλοίαρχο Ι. Τούμπα.
Η δράση του κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων ήταν μεγάλη. Στις 27 Ιανουαρίου 1943 πιθανότατα βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-553 Στις 20 προς 21 Ιουλίου 1943 μαζί μ’ ένα Αγγλικό αντιμετώπισαν τρείς τορπιλακάτους, βυθίζοντας τις δυο. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1943 μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας ο Ιταλικός Στόλος του Τάραντα έπλευσε στη Μάλτα και παραδόθηκε σε συμμαχική μοίρα 4 πλοίων. Ένα από αυτά ήταν ο Αδρίας.
Στις 22 Οκτωβρίου 1943, περιπολώντας κοντά στην Κάλυμνο με το Αγγλικό Α/Τ HURWORTH, προσέκρουσε σε νάρκη με αποτέλεσμα να αποκοπεί εντελώς η πλώρη του, να πάθει σημαντικές ζημιές το υπόλοιπο σκάφος, να σκοτωθούν 21 άνδρες του πληρώματος και να τραυματιστούν 24, μεταξύ των οποίων ο Κυβερνήτης Ι. Τούμπας και 3 αξιωματικοί. Το ίδιο βράδυ σε νάρκη έπεσε και το Αγγλικό και βυθίστηκε αύτανδρο.
Παρά τη κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί, δεν εδόθη εντολή εγκατάλειψης αλλά άντεξε κι έπλευσε με τις δικές του δυνάμεις μέχρι τη Mικρασιατική ακτή. Εκεί, μετά από πρόχειρες επισκευές και με την πλώρη κομμένη μέχρι τη γέφυρα, ξεκίνησε το ταξίδι για την Αλεξάνδρεια, όπου ολόκληρος ο Συμμαχικός Στόλος είχε παραταχθεί για να υποδεχθεί και να τιμήσει το αντιτορπιλικό μας, που κατάφερε ένα ηρωικό ταξίδι, αδιανόητο για όλους, αλλά αντάξιο της πανάρχαιας ναυτοσύνης του Έθνους μας. Τ’ ακούτε τούρκοι, με τις ψαρόβαρκες θα κυνηγάμε το στόλο σας.
Αφορμή να το γράψω μου έδωσε μια ιστορία που μου διηγήθηκε ο γιατρός Μανώλης Κάρλας.
Είχε ασθενή στο νοσοκομείο της Σάμου τον Μαραθοκαμπίτη Σταμάτη Σαρρή, ασβεστοποιό, πιο γνωστό στο χωριό σαν «ου Σταμάτ’ς του φ’τ’λά», και μια απ’ τις εντολές που δίνουν όλοι οι γιατροί στους αρρώστους, ίσως η πρώτη είναι:
-- Το τσιγάρο τέρμα, κομμένο.
-- Ότι άλλο θέλεις γιατρέ μου, το τσιγάρο δεν το κόβω, τον σωτήρα μου δεν τον απαρνιέμαι, δεν θα τον προδώσω ποτέ κι ας πεθάνω, αυτό μ’ έσωσε και βρίσκομαι εδώ αυτή τη ώρα, απάντησε ο ασθενής.
Στη συνέχεια του είπε την ιστορία του Αδρία, κι ότι εκείνη την ώρα που έγινε το κακό ήταν βάρδια στη πλώρη, κι επειδή ο αναπτήρας του δεν άναβε, παρά τους κανονισμούς και τις διαταγές περί εγκατάλειψης θέσεως, πετάχτηκε πίσω στα γρήγορα για να βρει φωτιά ν’ ανάψει τσιγάρο.
-- Αν δεν κάπνιζα γιατρέ μου και τα δικά μου κόκαλα θα ήταν από τότε στο βυθό της θάλασσας της Καλύμνου, χάρη σ’ αυτό ζω, να το απαρνηθώ;