Το DDT.
Το DDT.
Κατά την μεταπολεμική περίοδο μεγάλος αριθμός φυτοφαρμάκων
εμφανίστηκε στην αγορά, με πρώτο το DDT, που είναι τα αρχικά της χημικής του
ονομασίας του, Δδιχλωρο Διφαινυλο Τριχλωροαιθάνιο.
Η ουσία αυτή κατασκευάστηκε συνθετικά στη Γερμανία το 1874, η εντομοκτόνος
δράση της όμως μελετήθηκε το 1940 στην Ελβετία και το 1942 αγόρασαν τα
δικαιώματα οι Ηνωμένες Πολιτείες κι άρχισε η μαζική παραγωγή του. Εκτός απ’ τις
καλλιέργειες, κατά την διάρκεια του Β! παγκοσμίου
πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα στον αμερικανικό στρατό για την καταπολέμηση
των εκτοπαρασίτων του ανθρώπου, ψείρες, ψύλλους και κοριούς.
Στη Σάμο χρησιμοποιήθηκε σε πολύ μεγάλες ποσότητες, με τη μορφή σκόνης 10% στ’ αμπέλια κυρίως αλλά και σα κηπευτικά και σε πολλές άλλες καλλιέργειες, αναμειγνυόμενο με θειάφι σε αναλογία 10%. Χρησιμοποιούταν και σε υγρή μορφή για ψεκασμούς όχι μόνο στις καλλιέργειες, αλλά και στα σπίτια για τις μύγες, τους κοριούς και τους ψύλλους, ακόμα και στο σώμα για τις ψείρες, σα να επρόκειτο για το πιο αθώο και ακίνδυνο φάρμακο. Όλοι θυμόμαστε τις μανάδες μας με τις τρόμπες του φλιτ στο χέρι.
Για το φάρμακο αυτό, που είναι απ’ τα περισσότερο μελετημένα εντομοκτόνα, πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με την δράση του όχι μόνο στα έντομα αλλά και στο πλαγκτόν, στα μαλάκια, στα ψάρια, στα πουλιά και στα θηλαστικά. Ανήκει στην ομάδα των χλωριωμένων, έχει πολύ μικρή βιοαποικοδομητικότητα και μπορεί να βρίσκεται άθικτο στο έδαφος και τα νερά δεκαετίες ολόκληρες. Στις ΗΠΑ που απαγορεύτηκε η χρήση του απ’ το 1972, ακόμα βρίσκονται ίχνη σε δείγματα νερού. Όταν παίρνεται σε μικρές δόσεις απ’ τον άνθρωπο και τα ζώα, συσσωρεύεται στο λιπώδη ιστό προκαλώντας χρόνια δηλητηρίαση. Προκαλεί επίσης βλάβες στο συκώτι, τα νεφρά και το σπουδαιότερο, αποδείχτηκε ότι είναι απ’ τα ισχυρότερα καρκινογόνα. Όπως αναφέρει στην Οικολογία του ο Pierre Samuel, στη Φλόριντα της Αμερικής διαπιστώθηκε ότι οι ιστοί των ανθρώπων που είχαν πεθάνει από μερικές μορφές καρκίνου, περιείχαν τριπλάσια ποσότητα DDT, απ’ όση είχαν οι νεκροί από άλλες αιτίες.
Μετά τις διαπιστώσεις αυτές απαγορεύτηκε η κυκλοφορία και η χρήση του σε πολλές χώρες, με πρώτη την Αμερική και σε λίγο τέλος της δεκαετίας του 70 απαγορεύτηκε και στην Ελλάδα, μαζί με τα υπόλοιπα φάρμακα της ομάδας αυτής, όπως το εξαχλωροκυκλοεξάνιο, ή εξαχλωριούχο βενζόλιο, ή απλώς βενζόλιο, που με την χαρακτηριστική μυρουδιά του πρόδιδε την παρουσία του από μακριά, το αλτρίν, το ντιελντρίν και μερικά άλλα, που κι αυτά κυκλοφορούσαν και τα χρησιμοποιούσαν ευρύτατα στη Σάμο. Μέχρι τότε όμως εκατοντάδες τόνοι απ’ τα φάρμακα αυτά, με πρώτο το DDT σκορπίστηκαν στο νησί και είναι άγνωστο πόσο μπορεί να υπάρχει ακόμα στο έδαφος και τα νερά και ποτέ δεν θα μάθουμε πόσους Σαμιώτες, όχι άμεσα αλλά έμμεσα, έστειλε κι ίσως να στείλει ακόμα στον άλλο κόσμο. Η έξαρση των καρκινοπαθειών στο νησί, δεν φαίνεται να οφείλεται στο Τσερνομπίλ όπως ισχυρίζονται μερικοί, το DDT έκανε, κάνει, κι ίσως να κάνει τη δουλειά του για πολλά ακόμα χρόνια..
Στη Σάμο χρησιμοποιήθηκε σε πολύ μεγάλες ποσότητες, με τη μορφή σκόνης 10% στ’ αμπέλια κυρίως αλλά και σα κηπευτικά και σε πολλές άλλες καλλιέργειες, αναμειγνυόμενο με θειάφι σε αναλογία 10%. Χρησιμοποιούταν και σε υγρή μορφή για ψεκασμούς όχι μόνο στις καλλιέργειες, αλλά και στα σπίτια για τις μύγες, τους κοριούς και τους ψύλλους, ακόμα και στο σώμα για τις ψείρες, σα να επρόκειτο για το πιο αθώο και ακίνδυνο φάρμακο. Όλοι θυμόμαστε τις μανάδες μας με τις τρόμπες του φλιτ στο χέρι.
Για το φάρμακο αυτό, που είναι απ’ τα περισσότερο μελετημένα εντομοκτόνα, πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με την δράση του όχι μόνο στα έντομα αλλά και στο πλαγκτόν, στα μαλάκια, στα ψάρια, στα πουλιά και στα θηλαστικά. Ανήκει στην ομάδα των χλωριωμένων, έχει πολύ μικρή βιοαποικοδομητικότητα και μπορεί να βρίσκεται άθικτο στο έδαφος και τα νερά δεκαετίες ολόκληρες. Στις ΗΠΑ που απαγορεύτηκε η χρήση του απ’ το 1972, ακόμα βρίσκονται ίχνη σε δείγματα νερού. Όταν παίρνεται σε μικρές δόσεις απ’ τον άνθρωπο και τα ζώα, συσσωρεύεται στο λιπώδη ιστό προκαλώντας χρόνια δηλητηρίαση. Προκαλεί επίσης βλάβες στο συκώτι, τα νεφρά και το σπουδαιότερο, αποδείχτηκε ότι είναι απ’ τα ισχυρότερα καρκινογόνα. Όπως αναφέρει στην Οικολογία του ο Pierre Samuel, στη Φλόριντα της Αμερικής διαπιστώθηκε ότι οι ιστοί των ανθρώπων που είχαν πεθάνει από μερικές μορφές καρκίνου, περιείχαν τριπλάσια ποσότητα DDT, απ’ όση είχαν οι νεκροί από άλλες αιτίες.
Μετά τις διαπιστώσεις αυτές απαγορεύτηκε η κυκλοφορία και η χρήση του σε πολλές χώρες, με πρώτη την Αμερική και σε λίγο τέλος της δεκαετίας του 70 απαγορεύτηκε και στην Ελλάδα, μαζί με τα υπόλοιπα φάρμακα της ομάδας αυτής, όπως το εξαχλωροκυκλοεξάνιο, ή εξαχλωριούχο βενζόλιο, ή απλώς βενζόλιο, που με την χαρακτηριστική μυρουδιά του πρόδιδε την παρουσία του από μακριά, το αλτρίν, το ντιελντρίν και μερικά άλλα, που κι αυτά κυκλοφορούσαν και τα χρησιμοποιούσαν ευρύτατα στη Σάμο. Μέχρι τότε όμως εκατοντάδες τόνοι απ’ τα φάρμακα αυτά, με πρώτο το DDT σκορπίστηκαν στο νησί και είναι άγνωστο πόσο μπορεί να υπάρχει ακόμα στο έδαφος και τα νερά και ποτέ δεν θα μάθουμε πόσους Σαμιώτες, όχι άμεσα αλλά έμμεσα, έστειλε κι ίσως να στείλει ακόμα στον άλλο κόσμο. Η έξαρση των καρκινοπαθειών στο νησί, δεν φαίνεται να οφείλεται στο Τσερνομπίλ όπως ισχυρίζονται μερικοί, το DDT έκανε, κάνει, κι ίσως να κάνει τη δουλειά του για πολλά ακόμα χρόνια..
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου