Η αξία να είσαι Τούρκος.

                        Η αξία να είσαι Τούρκος.

                  Τα ιστορικά ψέματα των Τούρκων εθνικιστών.

Η διαστρέβλωση της ιστορίας ήταν πάντα ένα από τα μεγάλα όπλα των αυταρχικών καθεστώτων, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, σε όλες τις περιόδους. Δε θα βρείτε πουθενά προσπάθεια βίαιης αλλαγής του παρόντος χωρίς αυτή να συνοδεύεται από επέμβαση στο παρελθόν. Η ιστορία ξαναγράφεται έτσι, ώστε το παρελθόν να αποτελεί μια ενότητα μ’ αυτά που προωθεί το καθεστώς στο παρόν. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ένα υπόδειγμα πολυεθνικού κράτους. Καμιά εθνότητα δεν κυριαρχούσε, παρά τις περί του αντιθέτου αντιλήψεις μας. Υπήρχαν Τούρκοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Κούρδοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Εβραίοι, Άραβες, Σύριοι, Αιγύπτιοι και δεκάδες άλλες εθνότητες. Τα μόνα που έπρεπε να αποδέχονται όλοι ανεξαιρέτως οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας ήταν το ισλάμ και ο σουλτάνος με τη διοίκησή του. Οι Τούρκοι μέσα στην αυτοκρατορία δεν ήταν υποχρεωτικά σε περίοπτη θέση. Τούρκος σήμαινε κατά βάση άνθρωπος αμόρφωτος, άξεστος, απολίτιστος και ανίκανος για σοβαρή εργασία ή αποστολή. Γιατί νομίζετε ότι οι σουλτάνοι χρησιμοποιούσαν τους Φαναριώτες για πολιτικούς ηγεμόνες, τους Αιγύπτιους και τους Σύρους για στρατηγούς ή τους Μπαρμπαρέζους για ναυάρχους;

Όταν η αυτοκρατορία κατέρρευσε και ο Κεμάλ Ατατούρκ, με το κίνημα των Νεότουρκων, ανέλαβε την εξουσία, ανακαλύφτηκε ξαφνικά η αξία του να είσαι Τούρκος. Το εθνικιστικό κίνημα όμως ήθελε απεγνωσμένα μια νέα ιστορία. Και την ξανάγραψαν από την αρχή. Οι αμόρφωτες μάζες της Ανατολής έμαθαν ξαφνικά ότι «είναι μεγάλη χαρά και τιμή να είναι κανείς Τούρκος», διότι πρόγονοί τους ήταν ο Αττίλας και ο Τζεκις Χαν. Τι σχέση είχαν οι Μογγόλοι του Τζέκις Χαν όπως τους περιγράφει ο Μάρκο Πόλο με τους Τούρκους του Ατατούρκ είναι ένα παράδοξο προς διερεύνηση. Οι Τούρκοι που ξεκίνησαν τον 6^ο αιώνα από την κεντρική Ασία ως βοσκοί και νομάδες, έμαθαν ξαφνικά το 1930 ότι οι ένδοξοι προγονοί τους είχαν φτιάξει τους μεγαλύτερους παγκόσμιους πολιτισμούς, όπως των Βαβυλωνίων, των Αιγυπτίων, με τις πυραμίδες, των Ασσυρίων, των Λυδών, ακόμα και των δικών μας των Ιώνων. Μόνο οι πολιτισμοί των Μάγιας και των Ίνκας γλίτωσαν τον εκτουρκισμό από τους ιστορικούς του Κεμάλ.

Μπορεί να μην αντέχουν στην παραμικρή σοβαρή ιστορική κριτική, όμως ο λαουτζίκος, πάνω στον οποίο στηρίζονται όλοι οι εθνικισμοί, δε μελετά τις παγκόσμιες ιστορικές επιθεωρήσεις. Ακούει τι του λένε οι φανατικοί δάσκαλοι και οι ιμάμηδες και τα πιστεύει ακράδαντα. Η κακόμοιρη η ιστορία, πόσα ανθρώπινα σχέδια, πόσες στρεβλώσεις και ψέματα έχει σηκώσει στις πλάτες της. Και συνεχίζει…..παρά το γεγονός ότι κάθε ομοιότητα των παραπάνω με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού.

Απ’ το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ «ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ». Εκδόσεις Πατακη.