Ο μεγάλος αδερφός του Καπετάν Σταμάτη. Ο Αντώνης Γεωργιάδης.

Αποτέλεσμα εικόνας για καπεταν σταματης γεωργιαδης

    Ο μεγάλος αδερφός του Καπετάν Σταμάτη.
                   Ο Αντώνης Γεωργιάδης.
Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του Καπετάν Σταμάτη. Γεννήθηκε στο Μαραθόκαμπο το 1780.
Ο πατέρας του Γεώργιος Σταμάτης, πεθερός του αρχηγού της επανάστασης Λυκούργου Λογοθέτη, διετέλεσε προεστός του Μαραθοκάμπου επί είκοσι περίπου χρόνια, απ’ το 1780 μέχρι που πέθανε το 1799. Μετά τον θάνατό του τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Διαμαντής Σταμάτης και ο τρίτος αδελφός ο Δημήτριος χρημάτισε κατά καιρούς επίτροπος του χωριού. Έτσι οι αδελφοί Σταμάτη κυβερνούσαν τον Μαραθόκαμπο επί 40 περίπου χρόνια (1780-1820), υπό την σκέπη του μεγάλου προεστού Αγά-Γιαννάκη Ανδρεαδάκη μέχρι το 1807 και στη συνέχεια του άλλου μεγάλου προεστού Μανόλη Στεφανή μέχρι το 1821.
Αυτοί καθοδηγούσαν τον λαό κι ο Μαραθόκαμπος υπήρξε απ’ τα μοναδικά χωριά που παρέμεινε φιλικός στους καλικαντζάρους και δεν προσχώρησε στην εξέγερση των καρμανιόλων κατά την περίοδο 1805-1812. Έτσι σε αντίθεση με τον αδερφό του τον Σταμάτη, που από μικρός ακολούθησε τη θάλασσα και το δικό του δρόμο, ο Αντώνης μεγάλωσε και διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του μέσα στο συντηρητικό αυτό περιβάλλον.
Είχε σημαντικές γραμματικές γνώσεις, σε ποια σχολεία φοίτησε δεν είναι  γνωστό, πιθανόν στη Πορφυριάδα του Καρλοβάσου, ή της Πάτμου και στη συνέχεια της Σμύρνης, με αποτέλεσμα να κατατάσσεται μεταξύ των λογίων της Σάμου εκείνη την εποχή.

Κατά την επανάσταση του 1821, με γαμπρό τον μεγάλο αρχηγό τον Λυκούργο κι αδελφό τον χιλίαρχο Καπετάν Σταμάτη, δεν θα ήταν δυνατό να είναι αντίθετος και τον Μάιο του 1821 συμμετείχε στην Εφορία Μαραθοκάμπου. Πέραν αυτού όμως τίποτα, εξακολουθεί να ζει στο Μαραθόκαμπο, είναι ο καλός νοικοκύρης και δεν πήρε μέρος σε καμιά μάχη κι ούτε, παρά τα προσόντα του, ανέλαβε ποτέ κάποιο διοικητικό, πολιτικό, ή άλλο αξίωμα.
Το έτος 1828 με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, που υπόθεταν ότι θα συμπεριλάμβανε και τη Σάμο αφού ήταν ελεύθερη, προτάθηκε απ’ τους Σαμιώτες να ανατεθεί στον Αντώνη η διοίκησή της, πράγμα που απορρίφτηκε απ’ τον Καποδίστρια διορίζοντας τον Δ. Χρηστίδη. Τελικά διορίστηκε Δικαστής για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα.

Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 η Σάμος αποκλείεται απ’ τα όρια του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και παραχωρείται στη Τουρκία. Ο Λυκούργος, που είχε διοριστεί διοικητής Λακωνίας, παραιτήθηκε, επανήλθε στη Σάμο και ανέλαβε ξανά την ηγεσία, δημιουργώντας την Σαμιακή Πολιτεία κι ο Αντώνης Γεωργιάδης με αφοσίωση μάχεται δίπλα του σαν σύμβουλος, εκπληρώνει με επιδεξιότητα πολύ δύσκολες διπλωματικές αποστολές, συνέβαλε στην εσωτερική τάξη και ασφάλεια κι ήταν πρόεδρος όλων των γενικών συνελεύσεων της περιόδου αυτής. Με δική του πρωτοβουλία, όταν επιτροπή Σαμίων πήγε στο Ναύπλιο να υποβάλει τα σέβη της στο μόλις ενθρονισθέντα βασιλιά Όθωνα, κατόρθωσε να συναντήσει τον Ρώσο ναύαρχο Π. Ρίκορδ και του πρότεινε, αφού δεν υπήρχε άλλη λύση, να γίνει η Σάμος Ρωσική επαρχία και να πληρώνει φόρο στη Ρωσία.
Στην τελευταία γενική συνέλευση στης 27 Ιανουαρίου του 1834, όταν πια η μοίρα της Σάμου είχε κριθεί, δεν παρουσιάστηκε με την ευπρεπή δικαιολογία το «γηραιόν της ηλικίας του», το ίδιο έκανε κι ο άλλος λόγιος της επανάστασης  ο Ι. Λεκάτης. Απ’ τη θέση τους γνώριζαν ότι το παιχνίδι για τη Σάμο ήταν πια χαμένο, ελπίδα δεν υπήρχε από πουθενά κι όλες οι προσπάθειες και οι συνελεύσεις ήταν πια μάταιες. Αυτό το γνώριζε πολύ καλά κι ο Λυκούργος, δεν τολμούσε όμως να πει τίποτα φοβούμενος την αντίδραση των στρατιωτικών που ήταν ανένδοτοι επιδιώκοντας πάση θυσία την ένωση με την Ελλάδα.

Η πρώτη γενική συνέλευση του νέου καθεστώτος της ηγεμονίας της Σάμου, που έγινε στις 6 Αυγούστου 1834, με πρωταγωνιστές τους καλικάντζαρους, με ψήφισμά της εξόρισε όλους τους πρωτεργάτες της επανάστασης, μεταξύ αυτών και τον Αντώνη Γεωργιάδη. Τέταρτο στη σειρά μετά τον Λυκούργο, τον Δεσπότη Κύριλλο και τον Καπετάν Σταμάτη κι έφυγε με την οικογένειά του απ’ το Μαραθόκαμπο καταλήγοντας στη Μύκονο.
Η κατάσταση των εξόριστων αλλά και των αυτοεξόριστων, όσων έφυγαν με δική τους πρωτοβουλία, ήταν τραγική. Καμιά βοήθεια απ’ το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος με τα φοβερά προβλήματα, πολλοί αυτοεξόριστοι επανήλθαν στα χωριά τους και ο Αντώνης Γεωργιάδης στις 18 Αυγούστου του 1834 ζήτησε το πολιτικό έλεος του ηγεμόνα Βογορίδη υποσχόμενος να είναι πιστός και υπήκοος. Τελικά του δόθηκε η άδεια και μετά από πολλές περιπέτειες επανήλθε με την οικογένειά του στο Μαραθόκαμπο στις 16 Απριλίου του 1835 και δεν δίστασε να συνεργαστεί και να στηρίξει το άθλιο για το λαό Βογοριδικό καθεστώς.
Υπήρξε πρόεδρος όλων των γενικών συνελεύσεων απ’ το 1836 μέχρι το 1846, καθώς και το 1851 επί ηγεμόνα Κονεμένου και βουλευτής τμήματος Μαραθοκάμπου το 1839 και το 1840.
Άδεια επανόδου στη Σάμο ζήτησε και πήρε κι ο άλλος λόγιος, ο φίλος και συναγωνιστής του ο Ι. Λεκάτης, ο οποίος όχι μόνο δεν συνεργάστηκε με το καθεστώς, αλλά πρωτοστάτησε μαζί με τον Μαραθοκαμπίτη Αλέξη Αλέξη στη στάση κατά του Βογορίδη, την οποία οργάνωσε ο Καπετάν Σταμάτης που ήλθε για λίγο στο Μαραθόκαμπο και τον ανάγκασαν σε παραίτηση.
Ο Αντώνης Γεωργιάδης πέθανε στο Μαραθόκαμπο την 1η Απριλίου του 1852.
Για περισσότερα στο βιβλίο του Αλέξη Σεβαστάκη «Ιστορικά Ανάλεκτα».


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τζαμί στη Σάμο.

Πως χτίστηκε ο Προφήτης Ηλίας του Κέρκη.

ο προσκύνημα του Τζωρτζ Μπους στη Αγία Παρασκευή στο Μαραθόκαμπο