Ανθολόγιο Σάμου

                              Παιδικές  αναμνήσεις                                                       Της   Πέννυ Γρυδάκη-Χατζηνικολάου .                                                                                   Δασκάλας.                                          Η ιστορία του Ρενάν.    Σ’ αυτήν την ιστορία διαφαίνεται καθαρά η σκληρότητα του γερμανικού στρατού που επεκτεινόταν ακόμα και στους ίδιους τους στρατιώτες του με ιδιαίτερο τρόπο.    Η λέξη επιείκεια ήταν άγνωστη και ουσιαστικά απαγορευμένη στους στρατιώτες του Χίτλερ ακόμα και για τους δικούς τους. Η παρακάτω ιστορία το μαρτυρεί αδιάψευστα.    Ο Ρενάν ήταν στρατιώτης του γερμανικού στρατού και συγκρατούμενος του πατέρα μου στο ίδιο κελί. Καθώς φάνηκε πρέπει να ήταν άνθρωπος μετριοπαθής και ίσως αντίθετος από τη γραμμή του Χίτλερ. Μάταια ο πατέρας μου προσπαθούσε να συνομιλήσει μαζί του. Εκείνος προσποιούταν ότι δεν καταλαβαίνει. Όταν όμως διαπίστωσε ότι μπορεί να εμπιστευθεί τον πατέρα μου, προς μεγάλη τ

                                         Η Φραγκόκλησα της Σάμου.                                               Του Μανώλη Νικ. Κάρλα Περιφερειακού Συμβούλου.                                                         Το συγκρότημα της Φραγκόκλησας στην παραλιακή λεωφόρο της πρωτεύουσας της Σάμου Βαθύ χτίστηκε στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 1900 από Χιώτες μαστόρους για να στεγάσει δραστηριότητες καθολικών μοναχών. Αποτελείται από τον προς Δυσμάς Ιερό Ναό Μεταστάσεως της Θεοτόκου και από το προς Ανατολάς συναπτό διώροφο κτίριο που εξυπηρέτησε μέχρι τα τέλη σχεδόν της δεκαετίας του 1980 τους σκοπούς της Καθολικής Αποστολής στο νησί. Πρόκειται για ένα ιδιαιτέρου κάλλους και αρχιτεκτονικής οικοδόμημα που διαφοροποιείται από τα εγγύς και τα άπω της προκυμαίας της πόλης και επιβάλλεται τόσο με την μορφή όσο και κυρίως με το απέριττο άγαλμα   της Παρθένου Μαρίας την λεγόμενη Madonnina που σε στάση ευλογίας και   από ειδική εσοχή κοσμεί την πρόσοψή του. Για όλα αυτά το κτίριο έχ

                              Παιδικές αναμνήσεις                                                                                   Της   Πέννυ Γρυδάκη-Χατζηνικολάου .                                                                                 Δασκάλας.    Απ’ τις διηγήσεις του αείμνηστου πατέρα μου Ανδρέα Ι. Γρυδάκη    Κάθε φορά που η πατρίδα μας γιορτάζει την επέτειο του «ΟΧΙ» που βροντοφωνάξαμε στους Ιταλούς το 1940, μου έρχονται στο νου οι διηγήσεις του πατέρα μου μου μένουν ανεξίτηλες κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε.    Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος του 1940, ανάμεσα στους στρατεύσιμους που κλήθηκαν να προτάξουν τα στήθη τους ενάντια στον εχθρό ήταν και ο πατέρας μου, στην ηλικία των 31 ετών. Ήμουν πολύ μικρό παιδάκι τότε, και – καθώς μου έλεγε αργότερα - η μητέρα μου με έβαζε να γονατίζω και να προσεύχομαι για την καλή τύχη του πατέρα μου στον πόλεμο.    Αμυδρά θυμάμαι να έρχονται στο σπίτι μας κάποιες γυναίκες κάθε φορά που η μητέρα μου λάμβανε γράμμα από το μέ