Ανθολόγιο Σάμου

    Η Σπηλιά της Σαραντασκαλιώτισσας ή σπηλιά του                                    Πυθαγόρα                                                                        Στην νοτιοανατολική πλευρά του Κέρκη, μέσα στην άγρια χαράδρα της Κιούρκας υπάρχουν αρκετές σπηλιές, απ’ τις οποίες κατά παράδοση δυο διεκδικούν το όνομα του Πυθαγόρα. Η μια βρίσκεται βορειότερα, πάνω στη κάθετη σχεδόν πλαγιά του βουνού και είναι γνωστή με το όνομα Παναγία η Σαραντασκαλιώτισσα λόγω της εκκλησούλας που υπάρχει μέσα και τα σαράντα σκαλιά που είναι σκαλισμένα στο βράχο και οδηγούν σ’ αυτήν. Μέσα σ’ αυτή τη σπηλιά υπάρχει μικρή δεξαμενή που είναι πάντα γεμάτη νερό που στάζει απ’ την οροφή. Το Αγίασμα. Η δεύτερη βρίσκεται λίγο νοτιότερα στην ορθοπλαγιά του βουνού και   πολλοί, ίσως και για να την ξεχωρίζουν απ’ την πρώτη, την Σαραντασκαλιώτισσα, λένε ότι είναι η σπηλιά του Πυθαγόρα. Είναι άνυδρη κι άγονη και δεν έχει να παρουσιάσει κάτι το ιδιαίτερο. Παλιά το χρησιμοποιούσαν πολλοί σα στάνη. Όμως

Απ’ τα παραλειπόμενα της ναυμαχίας της Σάμου.                          5 η Αυγούστου 1824. Στις 6 Αυγούστου του 1824, την επόμενη μετά την ιστορική και νικηφόρα κατά των τούρκων ναυμαχία, οι ναύαρχοι του Ελληνικού στόλου βγήκαν στη Σάμο για να συγχαρούν τον αρχηγό της Σάμου Λυκούργο Λογοθέτη και τους άλλους αρχηγούς και να γιορτάσουν όλοι μαζί το «Χριστός Σάμον έσωσε». Κάποια στιγμή μέσα σ’ όλους αυτούς του πανηγυρισμούς, ο υποναύαρχος της Ύδρας Γεώργιος Σαχτούρης πληροφόρησε τον Λυκούργο ότι κάποιο Υδραίικο σκάφος συνέλαβε μια τουρκική άκατο με πέντε ναύτες και κάποιο τούρκο επίσημο, όπως έδειχναν η στολή αλλά και το παράστημά του. Η άκατος αυτή είχε ξεφύγει απ’ την φρεγάτα που έκαψε ο Ραφαλιάς και προσπαθούσε κωπηλατώντας πάση δυνάμει να προσεγγίσει τα παράλια της Μικράς Ασίας. Μόλις το άκουσε αυτό ο Λυκούργος παρακάλεσε τον υποναύαρχο αν δεν έχει αντίρρηση να του επιτραπεί να ανακρίνει ο ίδιος τον αιχμάλωτο κι ο υποναύαρχος που δεν είχε λόγο να έχει αντίρρησ

    Ο μεγάλος αδερφός του Καπετάν Σταμάτη.                     Ο Αντώνης Γεωργιάδης . Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του Καπετάν Σταμάτη. Γεννήθηκε στο Μαραθόκαμπο το 1780. Ο πατέρας του Γεώργιος Σταμάτης, πεθερός του αρχηγού της επανάστασης Λυκούργου Λογοθέτη, διετέλεσε προεστός του Μαραθοκάμπου επί είκοσι περίπου χρόνια, απ’ το 1780 μέχρι που πέθανε το 1799. Μετά τον θάνατό του τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Διαμαντής Σταμάτης και ο τρίτος αδελφός ο Δημήτριος χρημάτισε κατά καιρούς επίτροπος του χωριού. Έτσι οι αδελφοί Σταμάτη κυβερνούσαν τον Μαραθόκαμπο επί 40 περίπου χρόνια (1780-1820), υπό την σκέπη του μεγάλου προεστού Αγά-Γιαννάκη Ανδρεαδάκη μέχρι το 1807 και στη συνέχεια του άλλου μεγάλου προεστού Μανόλη Στεφανή μέχρι το 1821. Αυτοί καθοδηγούσαν τον λαό κι ο Μαραθόκαμπος υπήρξε απ’ τα μοναδικά χωριά που παρέμεινε φιλικός στους καλικαντζάρους και δεν προσχώρησε στην εξέγερση των καρμανιόλων κατά την περίοδο 1805-1812. Έτσι σε αντίθεση με τον αδερφό του τον Σταμάτη, που α

    Η ΕΡΗΜΩΣΗ ΚΙ Ο ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ. Κατά το δεύτερο μισό του 14 ον αιώνα η Σάμος, η Χίος όπως κι άλλα νησιά βρισκόταν υπό την κατοχή των Γενουατών Ιουστινιάνων που τους είχαν παραχωρηθεί απ’ τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες. Μετά την άλωση της πόλης απ’ τον Μωάμεθ Β΄ τον πορθητή το 1453 οι Γενουάτες του   έστειλαν πρεσβευτές, του προσφέρανε δώρα και υποταγή κι επικύρωσε σ’ αυτούς την κατοχή των νησιών πληρώνοντας τέσσερες χιλιάδες δουκάτα κάθε χρόνο. Έτσι η Σάμος παρέμεινε στη κατοχή τους. Εκείνη την εποχή στίφη ολόκληρα πειρατών λυμαίνονταν τα νησιά και οι Σαμιώτες όσοι δεν έφυγαν αναγκάστηκαν ν’ αποσυρθούν στα ορεινά όπου για να προστατευθούν κατασκεύασαν κάστρα, όπως της Λουλούδας, του Λαζάρου, των Σαράντηδων και άλλα. Μετά απ’ όλα αυτά η αραίωση του πληθυσμού ήταν πολύ μεγάλη. Οι Γενουάτες που δεν διέθεταν επαρκείς δυνάμεις για την προστασία των νησιών το 1476 αναγκάστηκαν να περιοριστούν στη Χίο ζητώντας απ’ τους κατοίκους των νησιών που εγκατέλειπαν να τους