Η εξέγερση του 1821 δεν ήταν η μοναδική.
Η εξέγερση του 1821 δεν ήταν η μοναδική. Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε το ξεσηκωμό των Ελλήνων κατά των Τούρκων, σαν δηλαδή μετά τη πτώση της Κωνσταντινούπολης τον Μάη του 1453 ο Ελληνισμός έμεινε με σταυρωμένα χέρια και περίμενε μέχρι τις 25 του Μάρτη του 1821 για να ξεσηκωθεί και να ζητήσει τη λευτεριά του. Ο αγώνας για την ελευθερία άρχισε από την πρώτη κιόλας μέρα της άλωσης χωρίς να τελειώσει, οι τούρκοι, όπως κι όλοι που εισέβαλαν στην Ελλάδα, πήραν τα πεδινά, τα βουνά μείνανε λεύτερα κι ο αγώνας συνεχιζόταν ασταμάτητα εκεί ψηλά. Δεν ήταν όμως μόνο το τουφέκι, οι λόγιοι της διασποράς που δεν έπιασαν ποτέ τους όπλο όπως ο Ρήγας και πολλοί άλλοι, με το λόγο, την πένα, ακόμα και τον ταμπουρά υπήρξαν οι καλλίτεροι στρατηλάτες της λευτεριάς. Ας δούμε όμως αναλυτικά τους αγώνες αυτής της περιόδου όπως τους περιγράφει σε άρθρο του ο Μενέλαος Λουντέμης. «Οι τούρκοι τότε πήραν μόνο την πόλη. Ο Ελληνισμός συνέχιζε να μάχεται στο Πόντο. Δεν πρόφτασε όμως να κατακαθίσει