Για μια κόλλα αναφοράς.
Για μια κόλλα αναφοράς. Έμπαινε το καλοκαίρι του 1943, κατοχή, δύσκολη περίοδος, το σχολικό έτος έφτανε στο τέλος του και οι δάσκαλοι μας μας είπαν να τους πάμε από μια κόλλα αναφοράς για να μας γράψουν τα ενδεικτικά. Το χαρτί ήταν δυσεύρετο τότε, μια πλάκα ήτανε το μοναδικό μας εφόδιο, τετράδια δεν είχαμε και τα αναγνωστικά μας ήταν παλιά, των μαθητών των προηγούμενων χρόνων, πολύ ταλαιπωρημένα, κουρέλια τα περισσότερα και να λείπουν φύλλα. Πολλοί δεν είχαν ούτε απ’ αυτά και για να διαβάσουν δανειζόταν από άλλους. Αλλά και το σχολικό έτος κι αυτό πετσοκομμένο, πηγαίναμε σχολείο και μας έλεγαν οι δάσκαλοι, δεν έχει σχολείο από σήμερα, θα σας ειδοποιήσουμε κι άλλοτε πάλι έκαναν μπλόκο οι Ιταλοί. Νηστικά με κουρελιασμένα και χιλιομπαλωμένα ρούχα τα περισσότερα παιδιά, για προσφάι μου έβαζε η μάνα μου στη τσάντα μια μάτσα καψαλισμένες στο φούρνο καρούμπες που τις μοιραζόμουνα με τους φίλους μου που δε