Απ’ τα παραλειπόμενα της ναυμαχίας της Σάμου. 5η Αυγούστου 1824.

Απ’ τα παραλειπόμενα της ναυμαχίας της Σάμου.

                         5^η Αυγούστου 1824.

Στις 6 Αυγούστου του 1824, την επόμενη μετά την ιστορική και νικηφόρα κατά των τούρκων ναυμαχία, οι ναύαρχοι του Ελληνικού στόλου βγήκαν στη Σάμο για να συγχαρούν τον αρχηγό της Σάμου Λυκούργο Λογοθέτη και τους άλλους αρχηγούς και να γιορτάσουν όλοι μαζί το «Χριστός Σάμον έσωσε».

Κάποια στιγμή μέσα σ’ όλους αυτούς του πανηγυρισμούς, ο υποναύαρχος της Ύδρας Γεώργιος Σαχτούρης πληροφόρησε τον Λυκούργο ότι κάποιο Υδραίικο σκάφος συνέλαβε μια τουρκική άκατο με πέντε ναύτες και κάποιο τούρκο επίσημο, όπως έδειχναν η στολή αλλά και το παράστημά του. Η άκατος αυτή είχε ξεφύγει απ’ την φρεγάτα που έκαψε ο Ραφαλιάς και προσπαθούσε κωπηλατώντας πάση δυνάμει να προσεγγίσει τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Μόλις το άκουσε αυτό ο Λυκούργος παρακάλεσε τον υποναύαρχο αν δεν έχει αντίρρηση να του επιτραπεί να ανακρίνει ο ίδιος τον αιχμάλωτο κι ο υποναύαρχος που δεν είχε λόγο να έχει αντίρρηση, υποσχέθηκε ότι την επόμενη θα  τους έχει στη διάθεσή του. 

Την επόμενη ο Λυκούργος ανέκρινε τον αιχμάλωτο απ’ τον οποίον απόσπασε τις  πληροφορίες ότι ήταν επίσημος άνθρωπος των ανακτόρων, ότι ήταν έμπιστος και στενός συνεργάτης του Σουλτάνου, ότι εστάλη για να κατασκοπεύσει και να πληροφορηθεί για την κατάσταση των Ελλήνων και είχε μάλιστα και ειδική εντολή μετά την κατάκτηση του νησιού να συλλάβει τον ανακρίνοντα, τον Λυκούργο δηλαδή και να τον οδηγήσει ο ίδιος στη Κωνσταντινούπολη.

Μετά την ανάκριση έδωσε εντολή να τους φυλακίσουν.

Νωρίς το βράδυ ήρθε κάποιος απεσταλμένος του υποναύαρχου ο οποίος πληροφόρησε τον Λυκούργο ότι ο Καπετάν πασάς έστειλε πρεσβεία και ικετεύει για την επιστροφή του αιχμαλώτου, τον οποίον μάλιστα τον ανταλλάσει με χρυσό ίσο βάρος του. Ακούγοντας αυτά ο Λυκούργος παράγγελλε του ναυάρχου να συναντηθούν.

Την επόμενη ο ναύαρχος συνοδευόμενος κι από μερικούς πλοιάρχους επισκέφτηκε τον Λυκούργο για να κουβεντιάσουν το θέμα και ενώ η κουβέντα εξακολουθούσε, ο τελευταίος κάλεσε έναν αξιωματικό και του είπε κρυφά να πάρει τους αιχμαλώτους, να τους απομακρύνει, να τους επιτρέψει να προσευχηθούν και να τους εκτελέσει.

Όταν σε λίγο ο υποναύαρχος άκουσε τις τουφεκιές και ζήτησε πληροφορίες ο Λυκούργος του είπε τα εξής: «Τον οθωμανόν τούτον μετά των ναυτών αυτού διέταξα να φονευθώσιν, όπερ και εγένετο. Λάβετε υπ’ όψιν κύριοι, ότι, εάν ο άνθρωπος ούτος επανέλθει εις Κωνσταντινούπολιν, θα παραστήσει εις τον Σουλτάνον τας ατελείας ημών, όστις βεβαίως θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα προς εξόντωσιν του έθνους ημών. Ότι δε ούτος είναι επίσημος οθωμανός αποδεικνύεται εκ του αντιτίμου όπερ προσφέρεται αντ’ αυτού. Επί τέλους προσέθηκεν, αδελφοί, μη δελεαζώμεθα εκ χρημάτων, διότι ο άνθρωπος ούτος ήτο επικίνδυνος και η απώλεια αυτού αναγκαιοτάτη».

Ο υποναύαρχος συμφώνησε κι όλοι συγχαρήκανε το Λυκούργο για τις πατριωτικές του ιδέες κι όταν αποχαιρετίστηκαν του είπε χαμογελώντας, «υποναύαρχε ζωή σε λόγου σου».  

Πηγή: Νικ. Σταματιάδης «Σαμιακά».