Το θαύμα της Βαγγελίστρας του Κέρκη.

           Το θαύμα της Βαγγελίστρας του Κέρκη.           

Βρισκόμουνα τότε σε πολύ μικρή ηλικία και σαν όνειρο θυμάμαι αυτό το περιστατικό που αναστάτωσε όχι μόνο τους λιγοστούς κατοίκους του κάμπου, αλλά και του χωριού ολόκληρου. Το πληροφορήθηκα όμως από κατοπινές διηγήσεις των μεγαλύτερων στα νυχτέρια και θα πρέπει να συνέβη σ’ ένα απ’ τα  καλοκαίρια του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1930.

Ο κάμπος ήταν τότε μια απ’ τις πολύ καλές γεωργικές περιοχές του Μαραθοκάμπου κι αρκετές, γεωργικές κυρίως οικογένειες, εδώ ξεκαλοκαίριαζαν καλλιεργώντας τα κτήματά τους. Μεταξύ αυτών υπήρχε και κάποια, για την οποία δεν γνωρίζω πολλά, με δυο παιδάκια και το επώνυμο Μουτάφη.

Τα παιδιά αυτά κάποιο μεσημέρι με δυνατό μελτέμι, απ’ αυτά τα άγρια που κατεβάζει από καμιά φορά ο Κέρκης, ξέφυγαν απ’ την επίβλεψη των γονιών τους, πήγαν στη παραλία, βρήκαν αραγμένη μια βάρκα κάποιου ερασιτέχνη ψαρά, μπήκαν μέσα και προφανώς θέλοντας να κάμουν βαρκάδα, έλυσαν τους κάβους με τους οποίους την είχαν δεμένη.

Το δυνατό μελτέμι δεν άργησε να σπρώξει στο πέλαγος τη βάρκα και μέχρι ν’ αντιληφθούν οι γονείς το τι είχε συμβεί και που βρισκόταν τα παιδιά τους, η βάρκα, είχε χαθεί κι ερχόταν το σκοτάδι. Η νύχτα ο καιρός αλλά και τα μέσα εκείνης της εποχής δεν επέτρεπαν την παροχή καμιάς βοήθειας, ώστε να υπάρξει έστω και μια σπίθα ελπίδας ότι μπορεί να βρεθούν. 

Πέρασαν δυο τρεις μέρες, μέρες αγωνίας, το είχαν πάρει πια απόφαση, τα παιδιά ήταν χαμένα, δεν ήταν δυνατό ένα καρυδότσουφλο ν’ αντέξει στο πέλαγος  εκείνο τον αέρα και τα κύματα που σήκωνε. Και ξαφνικά έφτασε το ευχάριστο μαντάτο απ’ το Τηγάνι, όπως έλεγαν τότε το Πυθαγόρειο. Τα παιδιά βρέθηκαν σώα και αβλαβή. Ένα καΐκι του Σολούνια φορτωμένο με αλεύρια που ανέβαινε απ’ τη Ρόδο για το Τηγάνι, βρήκε τη βάρκα με τα παιδιά μεσοπέλαγα κοντά στα Δωδεκάνησα και τα έφερε στο Τηγάνι.

Η Βαγγελίστρα του κέρκη, που βλέπει από ψηλά, η Προστάτιδά μας, έκανε άλλη μια φορά το θαύμα Της όπως τόσες και τόσες άλλες και δεν άφησε να χαθούν δυο παιδάκια, δυο αθώα πλάσματα.

Όταν ρώτησαν τα παιδιά αν φοβόταν μόνα μέσα στο πέλαγος, απάντησαν ότι ένας γέρος μ’ άσπρα μαλλιά και γένια καθόταν στη πλώρη της βάρκας, μας μιλούσε και δε φοβόμασταν.

Ήταν ο Άγιος Νικόλαος είπαν όλοι κι έκαναν το σταυρό τους.

Καμπος Μαραθοκάμπου  12 - 6 - 2020    
Ευάγγελος Γ. Κιλουκιώτης.