Η εκδίκηση του τσαγκάρη.

                          Η εκδίκηση του τσαγκάρη.

Απέναντι απ’ το μπακάλικο του Μίστου της Θανάσενας που λέγανε, ήτανε το τσαγκαράδικο του Μίλτου του Φόλα. Φανατικοί φίλοι κι οι δυο, που καλαμπουρτζήδες και καλόκαρδοι όπως ήτανε άλλο δε σκεφτόταν παρά το πώς θα σκάρωναν καμιά φάρσα μεταξύ τους για να γελάσουν και μαζί τους να γελάσει κι ολόκληρο το χωριό. Με κάτι τέτοια διασκέδαζαν τότε στα χωριά.

Κατακαλόκαιρο, ντάλα μεσημέρι, ζέστη, πελάτης δε φαινόταν κι ο μπακάλης ο Μίστος έγειρε να ξεκουραστεί λίγο σ’ ένα καναπεδάκι. Εκεί τον πήρε ο ύπνος, με τις  πόρτες του μαγαζιού ανοιχτές.

Από απέναντι, ίσως απ’ το ροχαλητό του που ακουγόταν μέχρι έξω, κάτι μυρίστηκε ο τσαγκάρης, πήγε στο μπακάλικο κι είδε το φίλο του να κοιμάται του καλού καιρού. Να μια πολύ καλή ευκαιρία κάτι να του σκαρώσει σ’ ανταπόδοση της προχθεσινής φάρσας που του έκανε εκείνος, αλλά τι; Εκείνη τη στιγμή πήρε το μάτι του στο διπλανό ράφι μια μικρή κάσα με φακελάκια κουρελομπογιάς, που πολύ τις χρησιμοποιούσαν τότε οι νοικοκυρές και του κατέβηκε η ιδέα.

Πήρε μερικά φακελάκια με διάφορα χρώματα απ’ το ράφι κι άρχισε να ρίχνει σιγά –σιγά τη σκόνη στο καταϊδρωμένο πρόσωπο του φίλου του, προσέχοντας να μη τον ξυπνήσει. Χρωματολόγιο έγινε η μούρη του μπακάλη, ακόμα και η φαλάκρα του έγινε τρίχρωμη.

Τελειώνοντας βγήκε, φώναξε τα παιδιά της γειτονιάς που έπαιζαν παραπέρα  στην αλάνα και τα έβαλε να κάνουν φασαρία έξω απ’ το μπακάλικο για να  ξυπνήσουν τον μπακάλη κι ο ίδιος κάθισε αμέριμνος στη θέση του σολιάζοντας μια αρβύλα.

Απ’ τη φασαρία ο Μίστος ξύπνησε και βγήκε να διώξει τα παιδιά, τα οποία μόλις τον είδαν πασαλειμμένο με τις μπογιές σαν αποκριάτη, να τους φωνάζει θυμωμένα έγινε μέγας χαμός, ακόμα και οι περαστικοί και οι θαμώνες του παράπλευρου καφενείου άφησαν την πρέφα και το τάβλι κι έτρεξαν ν’ απολαύσουν το θέαμα.

Ακούγοντας τη φασαρία η γυναίκα του μπακάλη η κυρά Μαρία βγήκε κι όταν  είδε τον άνδρα της σε κείνα τα χάλια τον μάζεψε για να τον καθαρίσει. Καμιά δεκαριά στάμνες νερό χρειάστηκαν μέχρι να τον ξελαμπικάρη. Κατάλαβε, ποιος άλλος θα του έκανε την πλάκα; Έννοια σου τσαγκάρη, θα στο χρωστάω, θα γελάσει κι ο κάθε πικραμένος.