Ου ριφινές.

                                          Ου ριφινές.

Είχα πάει στ’ Αθήνα για κάποιες δ’λειές κι κ’ δα π’ πιρπαταγα κάποιούς μι χτύπ’σι ’στη πλάτ’ κι άκ’σα μια φουνή να μ’ λέει.

 -- Τι καν’ς ρε παλιόφιλι Βαγγέλ’, είσι καλά; Δε π’στευου να μη μη θ’μάσι;

Τουνι θ’μηθ’κα, δεν είχανι πιράσ’ κι πουλλά χρόνπα, στρατιώτις στου Βαθύ κάναμι μαζί, ήτανι ου Ηρακλής ου φαταούλας π’ λέαμι, έτρουι τουν αγλέουρα, δανίζ’τανι τ’ς άπλυτις ακόμα καραβάνις μας για να προυλάβ’ να παρ’ πιρίσημα απ’ του καζάν’ για να του φάει τα’ απόγεμα. Ήτανι ένας μπόγους κρέας.

-- Τι χάλια είνι αυτά βρε Ηρακλή; Πως κατάντ’σις ατσιδάς;

-- Ειδις, πάχ’να  λ’γακ’.

-- Αμα αυτό Ηρακλή του λες λ’γακ’ τότι του πουλύ πόσου είνι;

Μ’ επιασι απ’ του χέρ’.

-- Πάμι να τσ’μπίσουμι τίπουτα κι να θ’μηθούμι τα παλιά;

-- Πάμι.

Πήγαμι σι μια ψησταριά κι φουνάζ’ του γκαρσόν.

-- Για μένα θα φέρ’ς ένα ψ’τό κουτόπουλου ουλόκληρου, δυο μιρίδις σπληνάντιρου, μια τασκεμπάπ, μια διπλή μακαρουνάδα, δυο μιρίδις π’χτή, μια χουριάτ’κια σαλάτα, φέτα κι ένα μ’σοκιλου κρασί.

-- Συ τι θα πάρ’ς; Μι ρουτάει.

-- Έχου φάει, μια μπύρα μουνάχα.

Κι απορούσα που θα χουρέσ’ τόσου πράμα. Στου τέλους αφού δεν άφ’σι τίπουτα, σφούγκ’σι και τα γαβάθια, παράγγ’λι κι ένα πιλαφάκι, μια γουρουνόπουλου κι του λουγαριασμό. Φένετε να ‘χε ακόμα λ’γακ’ χώρου.

Πάνι κι αυτά κι άπάν που πήγα να βγάλου λιφτά για να πληρώσου τ’ μπύρα μ’, ου Ηρακλής έβαλι τ’ς φουνές.

-- Τι κάν’ς κει; Δε π’στέβου να θέλ’ς να πληρώσ’ς του λουγαριασμό; Α όχ’ αυτό δε του δέχουμι, δεν είνι σουστό, μ’σά - μ’σά, θα τα πληρώσουμι, ριφινέ, τίμια πράματα. Τα λιφτά π’ επριπι να πληρώσω ήτανι πουλά, ου Ηρακλής φαίνιτι να το ‘χε σύστυμα, απαράτ’σα τ’ς ντρούπες κατά μέρους, έβαλα ένα τάληρου για τ’ μπύρα απάν’ στου τραπέζ’ κι πουλλά ήτανι, κι του ‘πα.

-- Πιο τίμιου ακόμα Ηρακλή είνι να πληρώσ’ ου καθένας τα δ’κα τ’. Άντι γειά κι καλή χώιψ’.

Κάμπος Μαραθοκάμπου 4 – 4 – 2020    Ε. Γ. Κιλουκιώτης