Ο «διαολόπαπας» Παπαφλέσσας.

                      

   Ο «διαολόπαπας» Παπαφλέσσας.

Μια από τις πιο μεγάλες μορφές του Αγώνα  - κυρά δασκάλα μου – ήταν ο Παπαφλέσσας, όπως άλλωστε φάνηκε απ’ το τέλος του στο Μανιάκι. Πως είναι ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ στην Ελληνική ταινία με τον ομώνυμο τίτλο; Καμιά σχέση. Το ακριβώς αντίθετο.

Τον Παπαφλέσσα τον φώναζαν διαολόπαπα. Αν δεν ήταν αυτός, επανάσταση στο Μοριά δε θα είχε ξεσπάσει. Άλλωστε αυτή ήταν η αποστολή του. Η Φιλική Εταιρία τον είχε στείλει να ξεσηκώσει την Πελοπόννησο. Οι προεστοί τον έτρεμαν, πολλοί δεσποτάδες τον έπαιρναν στο κυνήγι, οι Τούρκοι τον είχαν επικηρύξει, ο ραγιάς τον φοβόταν μεν αλλά τον θαύμαζε κιόλας. Ο Παπαφλέσσας είναι αεικίνητος, έχει φοβερό λόγο και απεριόριστη πειστικότητα. Με όποιον μιλά τον πείθει. Λέει στο καθένα αυτά που θέλει να ακούσει. Στον κοσμάκη ότι θα πάρει χωράφια στην ελεύθερη Ελλάδα, στους κοτζαμπάσηδες ότι πίσω από την επανάσταση είναι η Ρωσία και να μη διστάζουν, στους παραδόπιστους Μανιάτες ότι υπάρχουν πολλά λεφτά, στους δεσποτάδες ότι είναι όλα υπό την καθοδήγηση του Πατριαρχείου.

Όταν έφυγε από την Ύδρα, κάποιοι κοτζαμπάσηδες που θέλανε την ησυχία τους θέλησαν να τον εμποδίσουν. Μερικοί θέλανε να τον σκοτώσουν και να ησυχάσουν μια και καλή. Ο Περούκας παραφύλαγε στο Άργος να τον πιάσει, οι Ζαΐμηδες στα Καλάβρυτα. Αυτός βγήκε στο Ανάπλι κι έπειτα χάθηκε προς τη μεριά της Μάνης. Όταν μάζεψε με το ζόρι στο Αίγιο τους προεστούς Σωτήρη Χαραλάμπη, Ασημάκη Ζαΐμη, Ανδρέα Λόντο και άλλους φάγανε τα μουστάκια τους ο Παπαφλέσσας με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Ο δεσπότης ήταν και αυτός μυημένος στη Φιλική Εταιρία, αλλά ήταν της τάσης των αναβλητικών. Έλεγε πως πρώτα πρέπει να ετοιμαστεί καλά η επανάσταση κι έπειτα να την αποτολμήσουν. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είπε τον Παπαφλέσσα «απατεώνα», «εξωλέστατο» και «μιαρό». Ο Παπαφλέσσας είπε το δεσπότη «μασκαρά» και «γιό ξυλοκόπου που πήρε τη θέση δωροδοκώντας τους τρανούς του Πατριαρχείου».

Η αλήθεια είναι ότι ο δεσπότης δεν άντεχε τους σαλταδορισμούς του Παπαφλέσσα, ο οποίος, προκειμένου να πετύχει το σκοπό της επανάστασης, δεν ορρωδούσε προ ουδενός. Μετά τη σύσκεψη του Αιγίου, τον αρπάξανε και τον φυλακίσανε στο Μέγα Σπήλαιο. Έπεισε όμως τους καλόγερους που του είχαν βάλει φύλακες όχι μόνο να τον αφήσουν να φύγει, αλλά να τον ακολουθήσουν κιόλας. Λίγες βδομάδες πριν την επανάσταση, ένα καΐκι της Φιλικής Εταιρείας γεμάτο όπλα και μπαρουτόβολα προσέγγισε στη Μάνη για να ξεφορτώσει στον όρμο του Οίτυλου. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης από το διπλανό Λιμένι, που είχε τον πύργο του, απαίτησε λύτρα για να επιτρέψει την εκφόρτωση. Ο ίδιος ξεκίνησε λίγο αργότερα την επανάσταση με την κατάληψη της Καλαμάτας, αλλά το σύστημα τότε ήταν έτσι. Ημιαυτόνομα φέουδα, όπου οι προεστοί έκαναν ότι ήθελαν. Ο Παπαφλέσσας για να πάρει τα όπλα, έκλεψε το ταμείο του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα και έδωσε τα λεφτά στον Πετρόμπεη, κάνοντας πάλι έξαλλο τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Σιγά μην υπολόγιζε ο διαολόπαπας το παγκάρι, μπροστά στην επερχόμενη επανάσταση.

Όταν οι Τούρκοι ψυλλιάστηκαν ότι κάτι ετοιμάζεται, κάλεσαν όλους τους προεστούς να παρουσιαστούν στην Τριπολιτσά. Οι περισσότεροι πήραν και πήγαν. Ο Παπαφλέσσας φοβήθηκε ότι μπορεί να φρενάρει η ιστορία, οπότε βάζει το φίλο του Ν. Σουλιώτη μαζί με τον Πετμεζά να σκοτώσουν δυο σπαχήδες κοντά στο Λιβάρτζι. Την άλλη μέρα σκοτώθηκαν και τρεις Τούρκοι τάταροι, ταχυδρόμοι δηλαδή. Το ντουφέκι άναψε. Στις 17 του Μάρτη καταλαμβάνεται η Καλαμάτα από τον Πετρόμπεη και στις 24 η Πάτρα από τον Καρατζά. Έτσι ξεκίνησε η επανάσταση, αν και, σεβαστή μου δασκάλα κάπως αλλιώς μου τα ‘λεγες, αν θυμάμαι καλά.    

Απ’ το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ «ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ». Εκδόσεις Πατακη.