Καφενεία του Μαραθοκάμπου που λειτουργούσαν κατά τη δεκαετία του 1950.

     Καφενεία του Μαραθοκάμπου που λειτουργούσαν κατά τη  

                                       δεκαετία του 1950.

Τα καφενεία του Μαραθοκάμπου που λειτουργούσαν, ή που λειτούργησαν κατά τη δεκαετία του 1950, με τα ονόματα που ήταν γνωστά εκείνη την εποχή στη Μαραθοκαμπίτικη διάλεκτο.

Κι ας αρχίσομε απ’ τ’ πανουρούα, την Αγία Τριάδα.

1 – Τ’ Γιουργαλή. Του Γεωργίου Αθανασίου. Βρισκόταν στο βόρειο μέρος της Εκκλησίας της Αγ. Τριάδας στο σταυροδρόμι. Δίπλα ήταν το μπακάλικο του Μιλτιάδη Τεμπέλη, του Μ. Κυπραίου κατόπιν.

2 – Τ’ Λεουν’δάκ’. Του Γιάννη Προεστού. Βρισκόταν πίσω απ’ το ιερό της Εκκλησίας στο δρόμο που κατεβαίνει προς το πουρνάρι.

3 – Του Πρινάρ’.  Καφενείο και κουρείο, ενοικιαστής εκείνη την εποχή ο Γιάννης Μαλαγάνης. Ιστορικό καφενείο, κατά την περίοδο της ηγεμονίας ήταν η έδρα του πάνω κόμματος του Μαραθοκάμπου.

4 – Του Λόντη. Του Μ. Μανωλάκαινα, στην πλατεία της άπλυτης. Είχε ίσως την πανελλήνια μοναδικότητα ότι ήταν συγχρόνως και τσαγκάρικο.

5 – Η Καρ’διά του Μ. Αθανασίου. Επί του αμαξιτού δρόμου (στη γραμμή), με μια μεγάλη καρυδιά στην αυλή.

6 – Τ’ Γόγου. Του Γιώργη Κολυβά. Εικοσιπέντε περίπου μέτρα ανατολικά απ’ το προηγούμενο, επί της γραμμής. Μικρό κουτουκάκι για κρασί.

7 – Τ’ Πέτρ’. Του Πέτρου Ισιδώρου. Λίγα μέτρα πιο πέρα απ’το προηγουμένου. Άρχισε να λειτουργεί αρχές της δεκαετίας του 1950.

8 – Τ’ Στέλ. τ’ Κυριατζή. Του Στέλιου Κυριατζή. Βρισκόταν καμιά εικοσαριά μέτρα ανατολικά απ’ το προηγούμενο και στην απέναντι πλευρά της γραμμής. Δοκίμασε κι αυτός για λίγο και το έκλεισε.

Στο σταθμό του Αγίου Αντωνίου υπήρχαν τα επόμενα δυο:

9 – Τ’ Τρ’αντάφ’λλ’. του Τριαντάφυλλου Μαρκουλή. Ο παλιός σινεμάς, δεν ήταν χωρισμένο τότε. Εκτός από καφενείο δινόταν θεατρικές παραστάσεις, καραγκιόζης κι άλλες ακόμα εκδηλώσεις.

10 – Τ’ς  Δημητριάδινας. Απέναντι απ’ το προηγούμενο, το τωρινό σουπερμάρκετ.

11 – Τ’ Νούφριου.  Του Ονούφριου Τσαλαπατάνη. Πίσω απ’ τον Αη Αντώνη στο δρόμο προς τη Λάκα. Μικρό κουτουκάκι, εδώ μαζευόταν μερικά γεροντάκια κι έπιναν το κρασάκι τους, μεταξύ αυτών κι ο πατέρας μου.

12 – Τ’ Κουνστατλάκ’. Του Κώστα Τζανετή, εξοχικό κέντρο και καφενείο, βρισκόταν στο αλωνάκι, σήμερα στεγάζεται η αστυνομία. Τα καλοκαιρινά απογεύματα με τα τραγούδια συνήθως της Μαριάνας Χατζοπούλου, που μεσουρανούσε τότε, διασκέδαζε το μισό χωριό και τον κόσμο που έκανε τη βόλτα του στη γραμμή, έχοντας δυο ισχυρά μεγάφωνα έξω κρεμασμένα στη μουριά.

Στη Πλατεία της Λάκας, του Αη Θανάση και τις γύρω περιοχές.

13 – Τ’ Μουκαζή. Του Μουκαζή στη πλατεία της Λάκας. Μεγάλο καφενείο με παράδοση, εκεί έπαιρναν τον καφέ τους οι μερακλήδες. Δεν τον άλεθε σε μύλο αλλά τον κοπάνιζε σε πέτρινο γουδί. Για αυτόν τον καφέ κάνει λόγο στ’ απομνημονεύματά του κι ο Μάρκος Βαμβακάρης. Εκεί ήταν και η ψαραγορά του χωριού. Ο ήχος της μπουρούς σήμαινε ότι στη λάκα έφεραν ψάρια.

14 – Τ’ Στέλ’ τ’ς τρατάρινας. Του Στέλιου Παπαστυλιανού. Βρισκόταν στο πάνω μέρος της πλατείας.

15 – Τ’ Τσαγάκ’. Του Κ Βαλαγκούτη, ήταν και κουρείο. Βρισκόταν στη διπλανή πλατεία του Αγίου Αθανασίου.

16 – Τ’ Σταμπουλή. Του Γιάννη Τζανετή, ήταν και κουρείο. Βρισκόταν στα μισά του δρόμου που πάει απ’ τον Άη Θανάση στη Καμάρα της λάκας. Με τα καλαμπούρια του ο μπάρμπα-Σταμπουλής το έκανε καφενείο των νέων και στα ζούλα των μαθητών. Άφησε εποχή με το «κατέβασέ τουνι κι αυτόνι του κιρατά στουν αμπατάρου», έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις.

17 – Τ’ Μανωλακάκ’. Του Μ. Βολακάκη. Ήταν μετά την καμάρα της λάκας στο σταυροδρόμι.

18 -- Ου Βράχους. Του Κ. Κολυβά και

19 --Του Κύμα. Του Ψωμά. Βρισκόταν στον δρόμο προς τον Αη-Θανασάκη, το ένα απέναντι απ’ το άλλο. Ήταν τα καφενεία των ψαράδων.

Στην Αγία Παρασκευή υπήρχαν

20 – Τ’ Γάτ’.  Κυριακού. Μπροστά στην εκκλησία.

21 – Τ’ Μιλά. Του Μελά. Στην αρχή του δρόμου της σγουρούς. Με εντυπωσίαζαν τα κάδρα με τα καΐκια και τα καράβια που ζωγράφιζε ο ίδιος με μολύβι. Ασχολούμουνα κι εγώ με κάτι τέτοια.

22 – Τ’ Ζουρμπά. Βρισκόταν λίγο παρακάτω στη γωνία απ’ τη παλιά Δημαρχία.

Και πάμε στο κέντρο στη Πλατεία της Λούγκας και στους γύρω δρόμους.

Μέσα στη πλατεία υπήρχαν:

23 – Τ’ Βάνια. Αλέξη Τσαλαπατάνη.

24 – Τ’ Παυλή. Κ. Παυλή.

25 – Τ’ Σώμα. Του Γιάννη Παπουτσή. Ζαχαροπλαστείο.

26 – Τ’ Σεβαστάκ’.  Του Μ. Σεβαστάκη.

27 – Τ’ Μάνταλ’, Καφεοινομαγειρείο. Του Ν.Μάνταλου. Πάνω απ’ τη βρύση της λούγκας.

Στους γύρω δρόμους υπήρχαν:

28 – Τ’ς Γιανίκας. Του Γιάννη Σαρηγιάννη.

29 – Τ’ Πατσούλ’. Του Πατσούλη.

30 – Τ’ς Πιλάφας. Του Νικολάου Φρατζέσκου Καφενείο και ταβέρνα.

31 – Τ’ Τζίτζιρα.  

32 – Τ’ Κωκονάκ’, Του Κωκόνη, ήταν και κουρείο.

33 – Τ’ς Στρουγγύλας Του Ν. Βουλή.

34 – Και το τελευταίο που μου το θύμισε ο Μανώλης Χιώτης: Το εξοχικό του Μάνταλου στη σκούταρη, το τελευταίο στην στροφή του αμαξιτού δρόμου που πάει προς Καρλόβασι. Ακόμα υπάρχει.

Κάμπος Μαραθοκάμπου 24 – 7 – 2020

Ε. Γ. Κιλουκιώτης