Τ’ Μουσμούλα του μ’λαρ’

                        Τ’ Μουσμούλα του μ’λαρ’
Καιρό τώρα το ‘λεγε και το ξανάλεγε ου Ν’κολας ου Μουσμούλας. Όνομα και πράμα.
   Μ’ ψόφ’σι του μ’λαρ’ κι  διθήκανι τα χέρια μ’. Έμαθα ότι ήρτι ένας ματραπάζ’ς στου Καρλόβασ’ κι έφιρι πουλλά κι καλά ζουτανά, θα πάου ν’ αγουράσου ένα.
   Τελικά τ’ αποφάσισε. Αύριου θα πάου, δε σ’κων’ αναβουλή, λέει στους φίλους του στο καφενείο, και οι φίλοι του βάλθηκαν να τον τρελάνουν. Υπολόγισαν την ώρα επιστροφής του και σκόρπισαν στο δρόμο απ’ όπου θα περνούσε. Και συναντά τον πρώτο.
   -- Καλ’μερα Ν’κόλα, γαϊδουράκ’ βλέπου αγόρασις, δε πήρις μ’λαρ’ που λεγες.
   -- Για ποιο γαϊδουράκ’ μ’ λες, δε βλε’π’ς ουλόκληρου μ’λαρ’.
   -- Ε όχ’ κι μ’λάρ’ Ν’κόλα; Δε ξέρομι να ξιχουρίσουμι τα μ΄λάρια απ’ τα γαϊδούρια; Για μ’λαρ’ σ’ π’λησανι του γάιδαρου;
   Παραπέρα συναντά τον δεύτερο.
   -- Βλέπου αγόρασις γαϊδούρακ’ τ’ς μέγκλας Ν’κολα, να του χαίρισι.
   -- Άλλους κι τούτους; Που του βλέπ’ς κι συ του γαϊδουράκ’, μ’λαρ’ δεν είνι; Ε δεν ήμαστι καλά, στραβουμάρα έχ’νι ούλ’ , δε βλέπ’νι κουτζάμ μλάρ’.
   Να κι ο τρίτος.
   -- Ωραίο γαϊδούρ’ αγόρασις Ν’κόλα, είνι Κυπριώτ’κου, καλή ράτσα, ξέρου γω από γαϊδούρια κι νιό, για να του δω στα δόντια. Στο ‘δουσι ακριβά;
   -- Μα μ’λαρ’ δεν είνι; Άρχισε ν’ αμφιβάλει.
   -- Οχ’ Ν’κολα, γαϊδούρ’ είνι ικατό τ’σ ικατο. Δε του βλεπ’ς;
   Στον τέταρτο τα ίδια, και στον πέμπτο έκανε μεταβολή για το Καρλόβασι, για τον ματραπάζ’.
   -- Δε ντρέπισι βρε παλάθρουπι να μ’ π’λησ’ς του γάιδαρου για μ’λαρ’ .
   Είδι κι έπαθι ου καημένους ου ματραπάζ’ς ν’ αποδείξ’ στου Ν’κολα του Μουσμούλα ότι του ζουτανό π’ αγόρασι ήταν μ’λαρ’ κι οχ’ γαϊδουρ’. Ακόμα κι του κτηνίατρου επιστρατεύσανι.
   Σημ. Για τους νεότερους, ματραπάζης ήταν ο περιφερόμενος συνήθως αγοραπωλητής ζώων εργασίας.