Δαμιανός, ο Μαραθοκαμπίτης πατριάρχης Ιεροσολύμων.

    Δαμιανός, ο Μαραθοκαμπίτης πατριάρχης Ιεροσολύμων. 

Κατά κόσμο Δημήτριος Κασιώτης. Γεννήθηκε στο Μαραθόκαμπο το έτος 1848 κι ήταν το μοναχοπαίδι του Κωνσταντίνου και της Ελισάβετ Κασιώτη, οι γονείς του φτωχοί αλλά έντιμοι άνθρωποι, προσπάθησαν να του δώσουν μια καλή  μόρφωση στο παιδί τους για ένα καλύτερο και άνετο μέλλον.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο Μαραθόκαμπο φοίτησε στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο Σάμου, όταν γυμνασιάρχης ήταν διάσημος Κωνσταντίνος Κόντος, ο κατοπινός καθηγητής του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Υπήρξε άριστος μαθητής κι αγαπήθηκε απ’ τους καθηγητές του. Όταν τελείωσε τις σπουδές του γύρισε στο Μαραθόκαμπο και σε ηλικία είκοσι ετών διορίστηκε γραμματέας του ειρηνοδικείου Μαραθοκάμπου.

Παντρεύτηκε την κόρη του Γιάννη Παπαχάρακα την Ειρήνη, την οποία έχασα στη γέννα της μαζί με το παιδί. Ο πόνος του ήταν μεγάλος και για να τον διασκεδάσει, με συμβουλή του πεθερού του, βρήκε καταφύγιο στα θρησκευτικά βιβλία και σε ηλικία μόλις εικοσιτεσσέρων ετών βρίσκεται στον Πανάγιο Τάφο, σαν απλός αδελφός με το όνομα Δαμιανός.

Λίγο αργότερα εστάλη στη Ρωσία σαν αρχιμανδρίτης πια, όπου χειρίζεται οικονομικές υποθέσεις του Πατριαρχείου. Επτά χρόνια έμεινε εκεί, έμαθε άριστα την Ρωσική γλώσσα, τέλειωσε την θεολογική σχολή του Κιέβου κι εκτιμήθηκε ιδιαίτερα απ’ τους Ρώσους καθηγητές του, κληρικούς και λαϊκούς.

Το 1887 θα βρεθεί έξαρχος στο Μετόχι των Ιεροσολύμων στο Φανάρι, εκεί θα χειροτονηθεί Αρχιεπίσκοπος Φιλαδέλφειας, σε λίγο θ’ αναλάβει την Ηγουμενία του προσκυνήματος της Βηθλεέμ και μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Γεράσιμου, η Αδελφότητα παμψηφεί θα τον ανακηρύξει Πατριάρχη Ιεροσολύμων.

Τακτοποίησε τα οικονομικά του Παναγίου Τάφου, αγόρασε προσοδοφόρα κτήματα, ίδρυσε πολλά σχολεία στη Ιερουσαλήμ και αλλού και μερίμνησε στην έκδοση του περιοδικού «Νέα Σιών». Κατέστειλε με χριστιανική πραότητα τις μεταξύ των Αγιοταφιτών έριδες, και αντιμετώπισε τους Άραβες Ορθόδοξους χριστιανούς που ήθελαν ν’ αφαιρέσουν την διοίκηση απ’ τους Έλληνες, πρόβλημα που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι Άγγλοι κατέλαβαν την Παλαιστίνη, οι Τούρκοι τον εξανάγκασαν σε εξορία (1917-1918), αλλά και οι Άγγλοι τον κατηγορούν σαν φιλότουρκο. Μετά τη συμμαχική νίκη επανήλθε στα καθήκοντά του και διαφύλαξε τα δικαιώματα των Ελληνορθόδοξων με τον καλύτερο τρόπο.

Στο τέλος μια συμφόρηση τον κράτησε στο κρεβάτι δυο χρόνια, έχοντας πλήρη διαύγεια πνεύματος και πέθανε το 1931 σε ηλικία 83 ετών.