ΜΟΝΑΔΑ 731
ΜΟΝΑΔΑ 731
Απ’ το βιβλίο του Δ. Καμπουράκη «ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.»
Είναι γνωστά τα πειράματα πάνω σε ανθρώπους, στα Γερμανικά στρατόπεδα. Διαβόητος ήταν ο γιατρός Γιόζεφ Μέγκελε στο Αουσβιτς, κι όσοι απ’ αυτούς γλύτωσαν το λιντσάρισμα με την άφιξη των συμμάχων δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη. Αντίθετα, στη αντίπερα πλευρά της υφηλίου οι Ιάπωνες, έκαναν τα ίδια και χειρότερα, χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ κανένας.
Το 1939 ο στρατηγός κι επιφανής ιάπωνας βακτηριολόγος, με την υπογραφή του αυτοκράτορα, ιδρύει στη κατεχόμενη Μαντζουρία την μονάδα 731. Τρεις χιλιάδες επιστήμονες επιδίδονται σε φρικιαστικά πειράματα, πειραματόζωα είναι κυρίως Κινέζοι αλλά και Αμερικανοί αιχμάλωτοι. Όσοι μπήκαν σ’ αυτό το κολαστήριο δεν ξαναβγήκαν ποτέ, το Αουσβιτς ήταν παιδική χαρά μπροστά στη μονάδα 731.
«Η μονάδα έκανε χρήση οκτώ τόνων βακτηριδίων τετάνου και χολέρας το μήνα. Έκαναν ενέσεις μικροβίων στους αστραγάλους και στις γλώσσες των ανθρώπων, τους έψυχαν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, τους ακρωτηρίαζαν και κρατούσαν τα όργανά τους, τους διοχέτευαν υδροκυάνιο και παρατηρούσαν τον τρόπο θανάτου. Είχαν προβλέψει να υπάρχει πάντα στοκ εβδομήντα έως ογδόντα κρατουμένων, ώστε να αντικαθιστούν αμέσως όσους πέθαιναν για να μη σταματήσουν τα πειράματα. Μόλυναν εκατομμύρια ψύλλους, τους ανακάτεψαν με ρύζι και σιτάρι και τα έσπειραν με αεροπλάνο στην Κίνα, όπου το 1942 ξέσπασε επιδημία βουβωνικής πανώλης. Οι ποταμοί στα σύνορα με τη Ρωσία μολύνθηκαν με μικρόβια τετάνου. Όταν η Ιαπωνία έχασε τον πόλεμο, όλοι οι κρατούμενοι εκτελέστηκαν, οι εγκαταστάσεις κάηκαν και τρεις χιλιάδες εγκληματίες επέστρεψαν στη χώρα τους και σκορπίστηκαν».
Τους ήξεραν όλους, κανένας όμως δε δικάστηκε ούτε φυλακίστηκε. Είχαν αναθέσει στο συνταγματάρχη Ριοχι Νιότο να διαπραγματευτεί μια έντιμη συμφωνία με τον Αμερικανό συνταγματάρχη Μαρεϋ Σαντερς, που έκανε τις έρευνες. Αυτοί παρέδωσαν στους Αμερικανούς όλα τ’ αποτελέσματα των πειραμάτων με αντάλλαγμα την σιωπηρή αμνηστία. Έτσι τη δεκαετία του 80.
«…. Ο Μαγιο Ακάντα, που έκανε ενέσεις βακίλου του τετάνου στους κρατουμένους, ήταν ιδιοκτήτης αιματολογικής κλινικής στην Οζάκα. Ο δρ. Γιουκιμόζο Γιαγκεσάβα, που έκανε μεγάλης κλίμακας πειράματα δυσεντερίας, ήταν γραμματέας της Ιαπωνικής Ένωσης Πενικιλινης. Ο δρ. Μαρού Ισικάβα, που έψυχε τα θύματά του, τιμήθηκε με το παράσημο του ανατέλλοντος ηλίου για την επιστημονική του προσφορά. Και ο αξιότιμος κύριος Κόζο Οκαμότο, που ακρωτηρίαζε τους νεκρούς ενώ τα κορμιά τους ήταν ακόμα ζεστά, εξελέγη το 1986 πρύτανης του πανεπιστημίου του Κίνζι».
Απ’ το βιβλίο του Δ. Καμπουράκη «ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.»
Είναι γνωστά τα πειράματα πάνω σε ανθρώπους, στα Γερμανικά στρατόπεδα. Διαβόητος ήταν ο γιατρός Γιόζεφ Μέγκελε στο Αουσβιτς, κι όσοι απ’ αυτούς γλύτωσαν το λιντσάρισμα με την άφιξη των συμμάχων δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη. Αντίθετα, στη αντίπερα πλευρά της υφηλίου οι Ιάπωνες, έκαναν τα ίδια και χειρότερα, χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ κανένας.
Το 1939 ο στρατηγός κι επιφανής ιάπωνας βακτηριολόγος, με την υπογραφή του αυτοκράτορα, ιδρύει στη κατεχόμενη Μαντζουρία την μονάδα 731. Τρεις χιλιάδες επιστήμονες επιδίδονται σε φρικιαστικά πειράματα, πειραματόζωα είναι κυρίως Κινέζοι αλλά και Αμερικανοί αιχμάλωτοι. Όσοι μπήκαν σ’ αυτό το κολαστήριο δεν ξαναβγήκαν ποτέ, το Αουσβιτς ήταν παιδική χαρά μπροστά στη μονάδα 731.
«Η μονάδα έκανε χρήση οκτώ τόνων βακτηριδίων τετάνου και χολέρας το μήνα. Έκαναν ενέσεις μικροβίων στους αστραγάλους και στις γλώσσες των ανθρώπων, τους έψυχαν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, τους ακρωτηρίαζαν και κρατούσαν τα όργανά τους, τους διοχέτευαν υδροκυάνιο και παρατηρούσαν τον τρόπο θανάτου. Είχαν προβλέψει να υπάρχει πάντα στοκ εβδομήντα έως ογδόντα κρατουμένων, ώστε να αντικαθιστούν αμέσως όσους πέθαιναν για να μη σταματήσουν τα πειράματα. Μόλυναν εκατομμύρια ψύλλους, τους ανακάτεψαν με ρύζι και σιτάρι και τα έσπειραν με αεροπλάνο στην Κίνα, όπου το 1942 ξέσπασε επιδημία βουβωνικής πανώλης. Οι ποταμοί στα σύνορα με τη Ρωσία μολύνθηκαν με μικρόβια τετάνου. Όταν η Ιαπωνία έχασε τον πόλεμο, όλοι οι κρατούμενοι εκτελέστηκαν, οι εγκαταστάσεις κάηκαν και τρεις χιλιάδες εγκληματίες επέστρεψαν στη χώρα τους και σκορπίστηκαν».
Τους ήξεραν όλους, κανένας όμως δε δικάστηκε ούτε φυλακίστηκε. Είχαν αναθέσει στο συνταγματάρχη Ριοχι Νιότο να διαπραγματευτεί μια έντιμη συμφωνία με τον Αμερικανό συνταγματάρχη Μαρεϋ Σαντερς, που έκανε τις έρευνες. Αυτοί παρέδωσαν στους Αμερικανούς όλα τ’ αποτελέσματα των πειραμάτων με αντάλλαγμα την σιωπηρή αμνηστία. Έτσι τη δεκαετία του 80.
«…. Ο Μαγιο Ακάντα, που έκανε ενέσεις βακίλου του τετάνου στους κρατουμένους, ήταν ιδιοκτήτης αιματολογικής κλινικής στην Οζάκα. Ο δρ. Γιουκιμόζο Γιαγκεσάβα, που έκανε μεγάλης κλίμακας πειράματα δυσεντερίας, ήταν γραμματέας της Ιαπωνικής Ένωσης Πενικιλινης. Ο δρ. Μαρού Ισικάβα, που έψυχε τα θύματά του, τιμήθηκε με το παράσημο του ανατέλλοντος ηλίου για την επιστημονική του προσφορά. Και ο αξιότιμος κύριος Κόζο Οκαμότο, που ακρωτηρίαζε τους νεκρούς ενώ τα κορμιά τους ήταν ακόμα ζεστά, εξελέγη το 1986 πρύτανης του πανεπιστημίου του Κίνζι».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου